Alles over werkweek

'Een tweeverdienersgezin spendeert al gauw zo'n 70 uur per week aan betaalde arbeid. Daarom dringt een collectieve verkorting van de werkweek zich op', schrijft Olivier Pintelon van Tripalium. 'Niet omdat er uitgegaan wordt van een negatieve visie op arbeid, maar omdat een goede werknemer beter ook zijn leven op orde heeft.'

'Heel wat werknemers kunnen niet kiezen om minder te gaan werken, zelfs als ze dat heel hard zouden willen', schrijft Stan De Spiegelaere van Poliargus. 'Als er sprake is van een kortere werkweek, dan moet die dus collectief ingevoerd worden.'

Sinds enkele jaren is het thema van het collectief minder gaan werken opnieuw aan een revival bezig. Het idee is zeker niet nieuw. De Franse socialist Paul Lafargue hield in 1881 in zijn pamflet Recht op Luiheid al een pleidooi om minder te werken. Benjamin Franklin, John Stuart Mill en John Mainard Keynes zijn andere beroemde historische pleitbezorgers. Sindsdien komt het idee om de zoveel decennia naar boven drijven. Meestal wint het aan populariteit in tijden van economische stagnatie of recessie. Het verdween telkens weer toen de economie aantrok. De laatste keer dat dit gebeurde was halverwege de jaren 1980. Maar nu is het idee opnieuw terug. Dit keer voorgoed? Collectief minder werken: ik geloof er alvast niet in.

Het debat over een collectieve verkorting van de werkweek is terug van weggeweest. Waar in de jaren 1980 arbeidsduurverkorting aanzien werd als een middel tegen de hoge werkloosheid, leggen nu vrouwenorganisaties als Femma en VOK de link met gendergelijkheid. Deze bijdrage schetst kort het debat en beargumenteert dat een kortere werkweek zowel wenselijk als haalbaar is.