Omdat Rodaan Al Galidi niet wilde vechten in het leger van Saddam Hoessein verliet hij zijn land in een kofferbak vol schapen. Negen jaar lang wachtte hij in een Nederlands asielcentrum op een officiële toelating of afwijzing. Hij doodde de tijd en hield zichzelf in leven door te schrijven. 'Mijn boeken zijn mijn inhalator, ze helpen me als de realiteit me de adem beneemt.'