O nee, het is voor de CVP geen goede zaak dat via De Morgen uitlekte dat ze zich zou omdopen tot C&V. Zou, want het is maar een van de mogelijkheden, aldus de partijtop. Maar de CVP verloor hoe dan ook het initiatief en speelde het voordeel van de verrassing kwijt. Als ze alsnog met C&V uitpakt, zal het oud nieuws zijn. Kiest ze voor een andere naam, dan zal die als tweedehands worden gepercipieerd. En wat nog erger is, de partij heeft door het lek de controle op de betekenis van de naam uit handen moeten geven. Die is nu al, zoals het in postmodernistische termen heet, gedissemineerd, verwaaid, verspreid, verstrooid, uitgezaaid. Met de wind naar alle kanten tegelijk weggevlogen.
Het is net de taak van spin doctors en pr-lui allerlei om disseminatie te voorkomen, om de perceptie, de betekenisgeving en dus de boodschap in eigen hand te houden. Hun taak is het om letterlijk de spin van de feiten vast te leggen en bij voorkeur te monopoliseren. Om, in het Vlaams, er een draai aan te geven.
Was de verrassing nog intact, dan had CVP bij de presentatie van de nieuwe naam haar eigen betekenis en interpretatie erin kunnen rammen. Indertijd hebben zowel de VLD als ID21 dat met succes kunnen doen. Over die namen worden bijvoorbeeld geen grappen gemaakt, of toch niet veel. Een veeg teken, want een grap ontstaat daar waar betekenissen aan het schuiven gaan. Van dat C&V kan iedereen nu het zijne denken, nu de partij niet zelf eerst kon zeggen wat daarover te denken valt.
En wat roept het dan op, dat C&V? Niet de hondenbrokken van Fides dus, maar wel: een verzekeringsmaatschappij? Een grootgrutter in goedkope kleding? Het doet er niet toe, want C&V heeft alleen hypothetische betekenissen. Het is namelijk geen echte afkorting, omdat beide letters voor vanalles kunnen staan. U zegt het maar, als het positief klinkt, is het goed. Christelijk, centrum, creatief? Oké. Vlaams, volks, vooruitstrevend? Allabonneur.
Modern is het natuurlijk wel. Namen zijn tegenwoordig brand names, merknamen, logo’s, die universeel klinken en universeel verkoopbaar zijn. Van het Gemeentekrediet wist je vroeger al aan de naam waar het voor stond. Van het huidige Dexia, dat letterlijk nietszeggend is en vooral in zoveel mogelijk talen bruikbaar hoorde te zijn, is dat onmogelijk. En Avensis, is dat ook een bank? Nee, een auto. Artesia, dat is een bank, ex-Bacob, die haar identiteit als Belgische Arbeiderscoöperatie met het grof vuil meegaf om ze door een commercieel logo te vervangen.
Kwatongen zullen vast beweren dat C&V de partij op het lijf is geschreven: voor elk wat wils, zonder dat er echt wordt gekozen, de vaagheid zelve. Zo kennen we de CVP. Dat wordt ook binnenshuis beweerd over de vernieuwing die de partij met deze naamsverandering wil doorvoeren. Hoewel, kwaadsprekerij? De voorbije maanden werd de vernieuwingsdiscussie al eens verengd tot de vraag of de partij wel de C in haar naam moest handhaven. Die hamvraag is nu opgelost. Door ze niet op te lossen. Want de C kan nu wel naar christelijkheid verwijzen, maar ze staat – als het zo uitkomt – net zo goed voor iets anders.
Echte kwaadsprekerij zou zijn om dat een tsjevenstreek te noemen. Overigens, de geuzennaam ’tsjeven’ vindt zijn oorsprong in het Gentse café Sint-Jozef waar de katholieke partij, de voorloper van de CVP, in de negentiende eeuw placht te vergaderen. Dat was pas duidelijk.
Marc Reynebeau
