Het gezicht van Facebook

Nergens komt het onderling geflirt zo potsierlijk aan de oppervlakte als op Facebook.

Het jaarlijks komkommerreces van de verzamelde redacties is een periode waarin nieuws traditioneel ophoudt te bestaan en interludiumachtige beelden en teksten de illusie van ‘actualiteit’ proberen staande houden. De meest bekeken-items op de videozone van deredactie.be leken op zo’n willekeurige nieuwsluwe zomerdag wel verzameld op één plek: de zoo. ‘Dolfijn wordt plechtig begraven’, ‘Vogelbekdier sukkelt in waterzuiveringsstation’, ‘Verdwaalde eland zet winkel op zijn kop’, ‘Dronken man probeert 5 meter lange krokodil te bestijgen’, ‘Geboterde lamsteelballetjes niet te versmaden’ …

Gezien ook de preformatiegesprekken onder een vacuümstolp plaatsgrepen en het meest veelzeggende beeld op 15 augustus werd geschoten door een ploeg van het VRT-journaal (Bart De Wever die uitstapt om knop van de N-VA-garagepoort in te drukken en cynisch sneert: ‘Dat zijn interessante beelden hé, iemand die uitstapt!?’) kon je deze zomer net zo goed overschakelen naar Facebook.

‘Krijg vanavond imposant over de vloer. Dehaene en Verhofstadt: vind ik leuk!’, schrijft Kathleen Cools (VRT) op 1 juli op haar Facebook-prikbord. ‘Niet wegsmelten he!’, knipoogt Lisbeth Imbo prompt op diezelfde Facebookpagina. Vier uur later moet Cools melden dat ‘Verhofstadt dan toch niet kan komen’. ‘Vind ik niet leuk!’, schrijft ze. Onder andere Yves Desmet en Herman Van Rompuy (‘Niet aantrekken: optimism is a moral duty’) komen meteen troost bieden. ‘Herman (Van Rompuy), je bent heel welkom vanavond!’, probeert Kathleen nog.

Reacties van onbekende Facebookvrienden, met een nuchtere kijk op de zaak, worden achteloos genegeerd: ‘Als kijker heb ik niet echt behoefte aan een Verhofstadt trilogie’, reageert iemand op hetzelfde prikbord. ‘Het is misschien zinvoller om af en toe es iemand te horen met verrassende en orginele standpunten, in plaats van altijd weer diezelfe grijsgedraaide plaat’, stelt een andere onbekende ziel. Maar ze vissen achter het net. Onbekenden tuttoyeren maar beter: ‘De groeten van een trouwe fan van Terzake! Ik hou van je interviewstijl! Doe zo voort!’ plaatst een zekere V.L. op het prikbord van Kathleen Cools. ‘Dankjewel Veerle, altijd heel fijn te horen!’, antwoordt Kathleen ’s anderendaags.

Geen nieuws over de regeringsonderhandelingen op de Facebookpagina van Frank Vandenbroucke (SP.A). ‘Discretie is de regel, als je van onderhandelingen een succes wil maken’, onderwijst de politicus op zondag 8 augustus. Niet in privé-aangelegenheden echter: ‘(…) We zijn drie dagen gaan kamperen, dat kan ik wel vertellen’ verklapt Vandenbroucke op zijn prikbord en voegt er meteen de fotobewijzen van zijn ‘semaine familiale’ aan toe… met nichtje Yasmine en neefje Dries.

Hoe anecdotisch en ogenschijnlijk kinderlijk onschuldig ook; het gekoketteer bleeft tekenend voor de huidige politieke en journalistieke bedrijfscultuur. Nergens komt het onderling geflirt zo potsierlijk aan de oppervlakte als op Facebook. Alleen al om antropologische redenen sterk aan te bevelen dus: www.facebook.com

Frank Thevissen, Communicatiewetenschapper, voormalig hoofddocent strategische bedrijfs- en organisatiecommunicatie & politieke marketing (VUB), auteur, columnist en mediacriticus