Vanmorgen het interview met de Gentse schepen van onderwijs, Rudy Coddens, gehoord op Eén. De journalist van dienst bleeft maar doordrammen dat het toch beter is om die kleine Turken en Marokkanen meteen in het taalbad Nederlands te gooien, ze zouden het dan wel leren.
Rudy Coddens probeerde geduldig uit te leggen dat het om een tweede taal goed te leren en er met vrucht onderwijs in te kunnen volgen, belangrijk is om bepaalde basisbegrippen in je moedertaal onder de knie te hebben. Dat daar wetenschappelijke bewijzen voor zijn. Je kunt niet leren rekenen als je bepaalde ruimtelijke begrippen niet beheerst, en gebrekkige taalbeheersing verhindert dat. De schepen vertelde er ook bij dat die Gentse kleuterklasjes natuurlijk niet ééntalig Turks worden. Dat er op woensdagmiddag bijvoorbeeld in samenwerking met gespecialiseerde verenigingen aan die moedertaal zal worden gewerkt.
Merkwaardig toch, die felle, gebeten reactie op dit initiatief. De Antwerpse schepen van onderwijs, Robert Voorhamme, had er voordien al mee te maken.
Het is nochtans niet zo lang geleden dat op de openbare omroep een enthousiaste reportage te zien was over een grote ‘nijvere’ groep Poolse kinderen die op zaterdag onderdak krijgen in een Antwerps jezuïetencollege, om daar uren aan een stuk les krijgen in het Pools, naast het Nederlands onderwijs dat ze vijf dagen per week al volgen.
Polen worden nog altijd gezien als inwijkelingen die hier niet zullen blijven. Bovendien zijn Polen katholieke Europeanen en geen moslims.
We blijven meten met twee maten en twee gewichten.