‘Ik was nog maar een jaar of zes toen ik begon te gamen. Mijn neven hadden thuis een spelconsole en ik vond het fantastisch om samen met hen te vechten en te racen. Inderdaad, als enige meisje. Maar ik speelde óók met Barbiepoppen! (lacht) Intussen ken ik nog wel wat andere vrouwen die gamen, maar zelden op professioneel niveau. Voor meisjes blijft het meestal een spel, ze willen er hun leven niet aan wijden. Ik ook niet trouwens. Als je ziet hoe hard die professionals moeten werken op toernooien… Voor mij mag het nooit een verplichting worden, het moet leuk blijven. Al moet ik toegeven dat ik er een tijdje geleden wel érg intensief mee bezig was. Verslaafd is een groot woord, maar toch.
‘Rond mijn achttiende begon ik met World of Warcraft, een spel waar je continu mee bezig moet zijn, elke dag. Je maakt deel uit van een guild, een vast team van tien personen. En je kunt elkaar dus niet zomaar in de steek laten. Maar voor mij is dat sociale aspect net het belangrijkste. Ik zat lang in een internationale guild, met mensen van over heel Europa. Sommigen van hen heb ik ook in het echte leven ontmoet. Er bestaan veel vooroordelen over gamers: we zouden asociale geeks zijn die geen leven hebben. Maar de vriendschappen zijn heel hecht, je leert mensen op een totaal andere manier kennen. Trouwens: ik speel altijd samen met mijn vriend. Op onze kamer staan twee computers, netjes naast elkaar. Echt eenzaam is het dus nooit.
‘Onlangs zijn we gestopt met World of Warcraft, na zeven jaar intensief gamen. Op weekdagen speelden we meestal twee à drie uur, maar in het weekend toch vaak van 12 uur ’s middags tot ’s avonds laat. Het was dus best moeilijk om daar ineens mee te stoppen. Maar de meesten uit mijn guild waren intussen beginnen te werken en hadden te weinig tijd. Het is echt een tweede job die je erbij neemt. Nu zijn we overgeschakeld op League of Legends, een zogenaamde MOBA-game (Multiplayer Online Battle Arena-game, nvdr). Een gratis onlinespel waarbij je het in teams van vijf personen tegen elkaar opneemt. Veel eenvoudiger dan World of Warcraft, maar wel tof. We spelen het vooral met mensen die toevallig online zitten, dus het engagement is veel beperkter. En dat is misschien geen slechte zaak.
Het is mijn grote droom om in een ziekenhuis te werken. In die sector is gamen geen populaire hobby, nee. Maar voor mij is het gewoon vrije tijd. Ik denk ook dat ik er nog lang mee zal doorgaan. Wat is er leuker dan samen een racespel spelen, als er volk over de vloer komt? (glimlacht) En je moet echt niet denken dat ik nooit buitenkom. Daar was mijn moeder altijd bang voor. Ze wilde graag dat ik stopte met gamen, op het moment dat ik alleen ging wonen. Maar mijn vader is daar veel nuchterder in. Of je nu een videogame speelt, of tv-kijkt: wat is het verschil? En geloof me: in de zomer zitten wij ook gewoon op een terrasje, met vrienden.’
ANNELIES LEJEUNE
Leeftijd: 25 jaar. Beroep: student. Gemiddelde game-tijd per dag: 4 uur. Favoriete game: League of Legends.
