JA

Opgetekend door Jef Van Baelen

‘Kernenergie is de meest vervuilende manier om elektriciteit te maken. Na vijftig jaar onderzoek hebben we nog steeds geen adequate manier om met het gevaarlijke kernafval om te gaan. Het zou dan ook van weinig goed fatsoen getuigen om de toekomstige generaties op te zadelen met ernstige problemen waarvoor we zelf geen oplossing kennen. Berging diep onder de grond, zoals we nu doen, is voor mij geen oplossing. Het blijkt nu trouwens dat die berging nieuwe moeilijkheden meebrengt.

Voorstanders van kernenergie zeggen wel eens dat ze te verkiezen valt boven de uitputbare energiebronnen. Wel, dat klopt niet, want kernenergie is óók een uitputbare energiebron. Volgens wetenschappelijke berekeningen is het uranium, de grondstof voor de kernenergie, over vijftig jaar op. Die berekening gaat dan nog enkel uit van het behoud van de huidige installaties. Stel dat de Chinezen ook beginnen met kerncentrales, wat ik hen overigens absoluut niet aanraad, dan kunnen we nog een paar tientallen jaren met kernenergie doorgaan, en dan is het op. We moeten dus een écht hernieuwbare energievorm zoeken en er zíjn alternatieven. Op korte termijn denk ik dan aan de windenergie, warmtekrachtkoppeling en vooral: rationeel omgaan met energieverbruik. Dit land heeft namelijk een energieverslaving. Door bewuster met energie om te springen, kan er tot 25 procent bespaard worden, zonder enig economisch gevolg. Op lange termijn moet lichtenergie soelaas brengen, maar voorlopig kunnen we ons troosten met een Britse studie die wijst op een enorm potentieel aan windenergie in de Noordzee.’

NEE

‘Over nucleaire energie wordt, onder invloed van verenigingen zoals Greenpeace, vaak heel dogmatisch geredeneerd. Men heeft de regering er zelfs van kunnen overtuigen geleidelijk aan de kerncentrales af te bouwen. Ik begrijp dat niet: kernkracht is nochtans de enige blijvende bron van energie. Op dit moment wordt zestig procent van de Belgische energievoorziening verzorgd door kernenergie. Ik vraag me af hoe men dat dan gaat opvangen, tenzij het comfort van de gemiddelde verbruiker eraan geofferd wordt. Windenergie wordt nu voorgesteld als hét alternatief, maar realistisch is dat niet. Stel dat we, zoals vorig jaar, een windarm jaar hebben. Wat gaan we dan doen? Eigenlijk kan windenergie enkel dienen als back-up. Het kan af en toe een paar interessante procenten van ons verbruik dekken, maar meer toch ook niet. Daarvoor is windenergie jammer genoeg te beperkt. Als werkbaar alternatief voor kernenergie komt het niet in aanmerking.

Kernenergie heeft vooral een imagoprobleem. De eerste keer dat mensen kernkracht zagen, was bij de vreselijke atoombommen van 1945. Die militaire link draagt de nucleaire sector tot op vandaag mee. Maar de kernsector heeft zelf evenzeer schuld aan zijn slechte imago. In de jaren vijftig, de hoogdagen van de atoomgeleerden, werd er te weinig geprobeerd om de gewone man uit te leggen wat kernenergie nu precies was. Daardoor vervreemde het publiek van de kernenergie, en die vervreemding werd geleidelijk aan een zeker wantrouwen. Toen kwam de ramp bij Tsjernorbyl. Die ramp had overigens perfect vermeden kunnen worden en zonder het geklungel van de sovjets was de schade zelfs beperkt geweest. Maar nu krijg je de mensen natuurlijk niet zo makkelijk meer uitgelegd dat kernenergie in feite zeer veilig is.’

‘Kernenergie is de meest vervuilende manier om elektriciteit te maken.’

‘Comfort van de verbruiker niet offeren.’