De vertraging bij de heraanleg van de Antwerpse Leien dreigt ook politieke gevolgen te krijgen.

verder in belgie

24 kort

26 vakbonden

28 wetstraat

32 congo

38 stekene

43 column: chris van den abeele

Het televisiejournaal van 31 augustus: Vlaams minister van Openbare Werken Kris Peeters (CD&V) en zijn collega van Financiën Dirk Van Mechelen (VLD) lopen door het stof van de opgebroken Antwerpse Leien. Ze houden er flink de pas in om duidelijk te maken dat het mag opschieten met die werken.

Voor de camera praten beide ministers ook met een morrende middenstander.

Peeters: ‘En, mijnheer, lukt het allemaal nog een beetje met uw zaak?’

Winkelier: ‘Het is een ramp. De werken verlopen tergend traag en mijn klanten haken af.’

Peeters: ‘Kunnen we uw leed niet verzachten met een goedkope lening?’

Winkelier: ‘Nee. Betalen doe ik dan toch. Een schadevergoeding of een kwijtschelding van belastingen, dat zou veel meer helpen.’

Einde gesprek. Peeters vindt het tijd om weer op te stappen. Minister Van Mechelen staat erbij en kijkt ernaar. Hij denkt aan de Vlaamse centen en die zijn schaars. Meteen na dit blitzbezoek stelt Filip Dewinter (Vlaams Blok), triomferend over ‘het gestuntel rond de Leiewerken’, voor een schadefonds op te richten en de winkeliers langs de Leien te verlossen van sociale en fiscale bijdragen…

Peeters en Van Mechelen laten zich niet van hun stuk brengen. Twee jaar na de start van de heraanleg van de Antwerpse Leien is een achterstand van negen maanden opgelopen. Die zal met man en macht worden weggewerkt, ook als daardoor de rekening voor de Vlaamse overheid tegen november 2005 oploopt van 67 naar 80 miljoen euro.

Deze boodschap klinkt alvast anders dan die van de vorige minister van Openbare Werken Gilbert Bossuyt (SP.A). Die was verontwaardigd dat het Antwerpse stadsbestuur kritiek had wegens de vertragingen. Weg is ook al lang de gezelligheid die een andere voorganger op Openbare Werken, Steve Stevaert (SP.A), in augustus 2002 aanrichtte met een gratis reuzenbarbecue om het geklaag en gezaag voor te zijn.

Ministers kunnen er niets aan doen dat bewoners zelf de werken afremmen door bij de Raad van State de bouwvergunning aan te vechten. Ze kunnen evenmin de Antwerpse stadsarcheologen van de werf jagen, want die hebben de Conventie van Malta achter de hand om ter plaatse te graven naar resten van een Spaanse Omwalling. Maar het blijft hooglijk verbazen dat, vier jaar na de aanbesteding en met alle voorbereidingstijd, de ‘betrokken diensten’ nog moeten worden aangespoord ‘om dit dossier met de hoogste prioriteit te behandelen’.

De nieuwe Vlaamse regering heeft een punt gezet achter ‘de paarse beloftepolitiek’. Met hun Janssen en Janssens-optreden komen Peeters en Van Mechelen evenwel weer dicht in de buurt daarvan. Als dat over een jaar niets heeft uitgehaald, kan nu al de politieke rekening voor 2006 worden gemaakt.

Patrick Martens

‘En, mijnheer, lukt het allemaal nog een beetje met uw zaak?’