Twee jaar geleden probeerde Robert Harrison luchtfoto’s te nemen van zijn huis met een kleine helikopter die hij bestuurde via een afstandsbediening. Zijn experiment mislukte waarna Harrison op zoek ging naar een manier om zijn camera vast te maken aan een weerballon.
Met een weerballon, een digitale camera, een GPS en wat tape was het Icarus project geboren. Sindsdien maakt de 38-jarige Brit adembenemende foto’s van de aarde.
De foto’s zijn niet onopgemerkt gebleven bij de ruimteorganisatie Nasa. Een werknemer belde Harrison op met de vraag hoe hij het in godsnaam klaarspeelde om dergelijke beelden te nemen. Volgens de Brit dacht de organisatie dat hij een raket gebruikte maar dat zou hem miljoenen kosten.
Harrison legde de Nasa-werknemer uit dat hij enkel een doodgewone Canon-camera had vastgeplakt aan een weerballon. De camera is zo geprogrammeerd dat hij om de vijf minuten acht foto’s neemt.
Via een GPS-toestel volgt Harrison de “balloncamera” op zijn trip door de ruimte. De GPS en de camera zijn beiden verpakt zodat de warmte die de toestellen afgeven binnenin blijft. Zo kunnen beide apparaten hoog in de atmosfeer werken tot temperaturen van -60° Celsius.
Op de grond heeft de heliumballon een diameter van een meter. Als de ballon opstijgt, zakt de luchtdruk en verbreedt de ballon tot een diameter van 20 meter. Op een bepaalde hoogte ontploft de ballon en komt de camera terug naar beneden via een kleine parachute.
Harrison heeft wel de toestemming nodig van de Civiele Luchtautoriteit om zijn balloncamera op te laten. Hij reist meestal naar twee sites in Cambridge waar hij zijn hobby mag uitoefenen.
Naar aanleiding van de veertigste verjaardag van de Britse krant The Sun mocht deze editie eind vorig jaar mee de lucht in met de cameraballon van Harrison.