Natuurlijke hulpbronnen, productiecapaciteit, stijgende investeringen: Latijns-Amerika heeft alles in huis om een antwoord te bieden op de wereldwijde vraag naar meer voedsel, zeggen experts.
Rijst, graan, fruit, vlees, olie, zuivel, wijn: Latijns-Amerika produceert het allemaal en in grote volumes, vooral in het zuiden. Zo kan het continent een antwoord bieden op de steeds groeiende vraag naar voedsel, menen experts.
Een wereldwijde voedselcrisis zoals in 2007-2008 kennen we op dit moment niet, maar op middellange termijn heerst bezorgdheid over de bevolkingstoename. Niet alleen zullen er nog meer monden te voeden zijn, de mensen zullen ook meer verdienen, waardoor de vraag gesofisticeerder wordt, zegt de Chileen Gino Buzzetti van het Inter-Amerikaans Instituut voor Samenwerking voor de Landbouw (IICA) in Buenos Aires.
Meer vlees
“Men zal niet alleen meer rijst, maar ook meer vlees moeten produceren, en dat vergt meer investeringen. Afrika heeft wel de oppervlakte en het klimaat, maar niet de ontwikkeling of technologie om daaraan tegemoet te komen. Latijns-Amerika heeft die wel, vooral de Zuidkegel.”
Argentinië, Bolivia, Brazilië, Chili, Uruguay en Paraguay produceren samen 1 miljard ton graan per jaar op 72 miljoen hectare, goed voor 10 procent van alle landbouwgrond ter wereld. Ze zijn goed voor de helft van de wereldwijde sojaproductie, en ruim een kwart van de maïsexport.
De regio is ook een grote vleesproducent. 21 procent van het wereldwijde rundsvlees komt uit Latijns-Amerika. Bij kippenvlees gaat het om 17 procent.
Belangrijke rol voor Argentinië en Brazilië
Volgens landbouwingenieur Fernando Vilella van de Universiteit van Buenos Aires zal Azië tegen 2030 voor 75 tot 82 procent in zijn eigen voedsel kunnen voorzien, Afrika ten zuiden van de Sahara voor slechts 15 procent en Noord-Afrika en het Midden-Oosten voor 85 procent.
Voor de rest, ongeveer 3 miljard mensen, kijkt men naar Zuid-Amerika, de VS, Australië, Nieuw-Zeeland en Oekraïne, aldus Vilella. Daarbij voorspelt hij een belangrijke rol voor Argentinië en Brazilië. De grote uitdaging wordt de productiviteit per hectare te verhogen.
De productie via direct zaaien, of zonder grondbewerking, zoals bij de sojateelt in Argentinië, wordt daarbij van cruciaal belang, omdat het de meeste efficiënte methode is, “op voorwaarde dat men ze op de beste gronden toepast” en zo milieuschade vermijdt, zegt hij.
Plattelandsvrouwen ondersteunen
Ook voor de eigen markten neemt de verantwoordelijkheid van Latijns-Amerikaanse voedselproductie toe. “Van 1999 tot 2009 is het aantal netto-invoerders van voedingsproducten in de regio gestegen van elf naar zestien”, zegt Antonio Hill. Voor deze landbouw- en klimaatexpert van de organisatie Oxfam moet Latijns-Amerika niet alleen zijn productiviteit verhogen maar ook “de ongelijkheid en voedselonzekerheid terugdringen en zijn ecologische voetafdruk verkleinen.”
Het meeste efficiënte, zegt Hill, is een productiviteitsstijging door de familiale landbouw. Vooral de plattelandsvrouwen moeten meer ondersteuning krijgen. Op die manier wordt voeding ruimer beschikbaar bij de allerarmsten, zegt Hill. (IPS/AVE)
