Japanse stad wordt geplaagd door tsunamigeesten

De Japanse stad Ishinomaki wordt geplaagd door de geesten van mensen die er vorig jaar door de tsunami om het leven kwamen.

In de stad Ishinomaki, in het zwaar getroffen Miyagi District, vielen bijna een vijfde van alle tsunamislachtoffers. De emotionele tol die het verlies van 4.000 stadbewoners met zich meebracht, weegt in sommige gevallen nog zwaar door op de schouders van de inwoners. Zo meldden verschillende personen geestverschijningen.

‘De stad zit vol met dit soort verhalen’In sommige extreme gevallen weigerden arbeiders zelfs verder te werken aan de reparaties van vernielde gebouwen. De werkers vrezen dat de geesten van overledenen hun ongeluk zullen aandoen als ze verder werken. Vandaar dat er her en der half-afgewerkte gebouwen terug te vinden zijn. “Ik heb gehoord dat de arbeiders die bezig waren met de reparatie van deze winkel ziek werden door de aanwezigheid van geesten”, vertelde de 64-jarige Satoshi Abi verwijzend naar een half-gerestaureerde zaak aan AFP. “Er zijn hier overal mensen gestorven. De stad zit vol met dit soort verhalen.”

Maar niet enkel herstellingswerkers zijn bang voor ronddwalende geesten. Een taxichauffeur gaf aan AFP toe dat hij niet in bepaalde stadsdelen durft stoppen, uit schrik dat de volgende klant die instapt de ziel van een tsunamislachtoffer zal zijn. Een vrouw vertelde dat ze verschillende personen kent die grote groepen mensen naar de heuvels zagen vluchten, op dezelfde manier als toen ze aan de tsunami probeerden te ontsnappen.

‘Een plotse of abnormale dood is moeilijk te aanvaarden’Volgens experts is het wijdverspreide geloof in geesten een normale bijwerking van de catastrofe. “Of ze nu bijgelovig zijn of net heel rationeel, alle mensen hebben moeite om de dood te accepteren”, vertelt Takeo Funabiki, een cultureel antropoloog aan AFP. “Elke plotse of abnormale dood, eigenlijk alle sterfgevallen die niet aan ouderdom gerelateerd zijn, is moeilijk te vatten voor de mens.” Het geloof in geesten is volgens hem een uiting van emoties en iets wat de stadsbewoners bindt. Op die manier zou het een gunstig effect op het verwerkingsproces kunnen hebben.

“Het is best mogelijk dat een heleboel emoties waar mensen moeilijk mee om kunnen gaan zoals angst, woede, verdriet en het verlangen een dierbare terug te zien, zich uiten in projecties. In dit geval dan in projecties van geesten”, vertelt Koji Ikeda, een therapeut en lector aan de Academie voor Therapeuten van Japan. “Ingehouden emoties moeten geuit kunnen worden, zodat mensen zich aan de nieuwe realiteit kunnen aanpassen en hun verdriet achter zich kunnen laten.

OffersVoor sommige rouwende Japanners hebben de traditionele rituelen die de dood in Japan vergezellen, soelaas geboden. Zo werden er Shinto-priesters gevraagd om de zielen van de doden te troosten en hun overgang naar het hiernamaals te vergemakkelijken. Ook werden er afgelopen zomer op het Boeddhistisch festival in Obon offers gemaakt om de geesten van overledenen te verwelkomen, in het geloof dat ze voor een paar dagen terug naar deze wereld op bezoek zouden komen.

Niet alle Japanners zien echter geesten, of geloven er in. Weinigen onder hen geven trouwens openlijk toe zelf een geest gezien te hebben. Maar velen nemen aan dat het best kan dat er zielen door de verlaten straten dwalen. Yuko Sugimuto vertelt zo aan AFP dat ze zeker niet bijgelovig is en ook geen geest gezien heeft, maar dat ze er niet over twijfelt dat ze aanwezig kunnen zijn. “Veel mensen die hier gestorven zijn leidden een normaal, vol leven. Het moet moeilijk zijn voor hen om de plotse dood te aanvaarden. Daarom zou ik het vreemd vinden moesten we niets meer van hen horen.” (PC)