Carl Devos (UGent)

Minachting voor het volk: drie vergiftigde dossiers voor Di Rupo 1

Carl Devos (UGent) politicoloog en hoogleraar politieke en sociale wetenschappen aan de Universiteit Gent

De regering Di Rupo moet snel een oplossing vinden voor enkele netelige dossiers waaruit een zekere minachting voor het volk blijkt.

In het politieke seizoen 2011-2012 won de ‘kracht van verandering’ van N-VA. In 2012-2013 herwon de ‘kracht van het regeren’ van de klassieke partijen het vertrouwen en vocht Di Rupo I terug. Die heeft met een reeks beslissingen wat krediet opgebouwd. De regeringspartijen herinneren ons vaak aan hun realisaties, om het beeld dat de regering niets kan beslissen te doorprikken. Maar die berichten kunnen aanmatigend klinken indien ze niet snel een oplossing vindt voor enkele netelige dossiers. Ze breken het broos vertrouwen af dat de regering zo moeilijk opbouwde.

Het gaat om de redding van de banken, de splitsing van het gerechtelijk arrondissement BHV en het vuilste dossier par excellence, de politieke benoemingen. Vooral die laatste is bedreigend voor het electoraal herstel van de klassieke tripartite.

Bij het zoveelste Dexia-bericht blijkt hoezeer de gewone man deze miserie betaalt, terwijl de echte bancaire en politieke verantwoordelijken vrijuit gaan. Dat sommige beleidsmakers die schande minimaliseren is een slag in het gezicht van de kiezers. Laat staan dat ze alweer dromen van bonussen voor bankiers.

De splitsing van het gerechtelijk arrondissement BHV gebeurde op basis van de verkeerde cijfers. Geen nood: een werklastmeting zou achteraf de verdeelsleutel (tussen Nederlands- en Franstalig personeel) corrigeren, op basis van de objectieve noden. Die studie is er al een tijdje. Die zegt dat er meer personeel nodig is voor beide taalgroepen, maar ook dat de verdeelsleutel gewijzigd moet worden.

Vanuit Franstalige hoek komt er protest, ze betwisten de werklastmeting. Als ooit het beeld ontstaat dat de verdeling van personeel niet volgens de echte noden kon, lees dat de Vlamingen niet het nodige personeel kregen omdat de Franstaligen dat weigerden, dan zijn dat vele extra stemmen voor N-VA. Dat de rechtsbedeling in BHV niet optimaal kan verlopen door communautaire twisten zou een zware nederlaag zijn voor het imago van Ri Rupo I. Ook een evident compromis – behoud of lichte aanpassing van de verdeelsleutel maar beide taalgroepen krijgen extra personeel – is vatbaar voor de kritiek ‘wafelijzerpolitiek’: Franstaligen zouden volgens die kritiek meer personeel krijgen dan nodig, enkel omdat de verdeelsleutel zo heilig is. Wat de regering ter zake ook beslist, de perceptie over dit dossier is cruciaal.

Het ergste van de drie snertdossiers is dat van de politieke benoemingen. De regering sleept dit al zo lang achter zich aan dat het alle vuiligheid dreigt mee te sleuren. Niets eraan deugt nog. De laatste weken escaleerde het: omdat sp.a en Open VLD het elkaar niet gunnen dat hun kandidaat de NMBS zou leiden, kwam een derde in beeld. Maar omdat Ellen Joncheere te dicht bij sp.a stond is haar kandidatuur getorpedeerd. Ze zou gelogen hebben over haar cv. De ingehuurde headhunter, die enkel een objectief sausje over het politieke koehandel moest gieten, slaat een modderfiguur in een procedure die voor het overige al niet deugde. Wie durft nog beweren dat het in dit verhaal vooral om gaat om de meest competente bestuurders aan te stellen?

Deze drie kwesties zijn niet enkel ergerlijk. Ze vormen een belediging voor de intelligentie van de burgers. Immers, politici lijken te denken dat zij niet slim genoeg zijn om ze te doorzien, dat burgers het politieke verhaaltje geloven dat Dexia meevalt, dat de verdeelsleutel in BHV de échte noden weerspiegelt of dat politici vooral naar competentie op zoek zijn bij benoemingen. Daardoor spreekt uit deze dossiers zelfs een zekere minachting voor het volk.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content