Het artsensyndicaat BVAS plant voor eind januari en begin februari een reeks stakingen, uit protest tegen de nieuwe normen van minister van Volksgezondheid Marcel Colla (SP) voor spoedgevallendiensten. Een regeling die getuigt van een totaal gebrek aan inzicht, aldus BVAS-voorzitter Marc Moens.
Marc Moens
“De spoedgevallendienst permanent bevolken met vier artsen, zoals Colla oplegt, heeft geen zin. Want er is niet genoeg werk voor die vier mensen. De verstrenging van de erkenningsnormen gebeurt bovendien op ondeskundige wijze. Colla vraagt een urgentist-specialist als diensthoofd – alleen zijn er niet genoeg artsen met die titel. Het gaat hier om een bijkomende beroepstitel, in 1993 gecreëerd op vraag van professor Herman Deloos van de KU Leuven. Een titel waarvoor nergens in Europa een equivalent bestaat, maar hier moest hij zonodig worden ingevoerd. Deloos beweert dat hij spreekt in naam van een Europese vereniging, maar wat weinigen weten is dat die vereniging geadresseerd is in zijn kantoor in Leuven.
Men kan aan zo’n titel geraken via een bijkomende opleiding van twee jaar. Ja maar, artsen kunnen niet permanent aanwezig zijn op de spoedgevallendienst én ondertussen een opleiding volgen. Wij vragen dus een overgangsperiode van vijf jaar, maar dat kan niet voor de minister. Nog een struikelblok voor ons: chirurgen in spe moeten werk doen in de spoedgevallen als onderdeel van hun opleiding. Maar wat als de dienst bevolkt wordt door urgentisten die hun brevet willen halen? Dan ontstaat er concurrentie en blijven chirurgen in opleiding aan de kant staan. Daar houdt Colla geen rekening mee. Samengevat: hij ontwricht een goed werkend systeem. Het lijkt zijn handelsmerk: stommiteiten uithalen. Eind vorig jaar hebben we al aangedrongen op een wijziging van het KB. Daarbij werd een staking overwogen. Dat was het teken voor Colla om de onderhandelingen met het BVAS stop te zetten. Dat is toch onaanvaardbaar: het BVAS heeft negentig procent van de specialisten achter zich, die groep kan je niet zomaar negeren. Nu Colla dat toch doet, gaan we in staking. Natuurlijk niet op de spoedgevallen zelf, om evidente redenen. Onze eis: het KB moet worden herbekeken met artsen op het terrein, niet door een lobby van mensen die graag naar het tv-programma E.R. kijken.”
Marcel Colla
Minister van Volksgezondheid Marcel Colla (SP) reageert ontdaan op de beslissing van het BVAS om in staking te gaan. Een aantal eisen van het syndicaat zijn opgenomen in de nieuwe normen voor spoedgevallen, aldus Colla, die weigert in te gaan op de “chantagepolitiek” van dokter Moens.
“Deze stakingsaanzegging is onverantwoord en onaanvaardbaar. Het BVAS gijzelt met zijn acties patiënten op diensten die niets met de spoedgevallen te maken hebben. De argumenten van dokter Moens bewijzen trouwens dat hij compleet voorbijgestreefd is door de feiten. Het gaat hier namelijk om koninklijke besluiten die reeds gepubliceerd zijn in juni vorig jaar. Toen nam Moens een houding aan van: die normen komen er niet als wij het been stijf houden. Ondertussen heb ik echter gesprekken gevoerd met het ander artsensyndicaat en met diverse ziekenhuisorganisaties, met een akkoord als resultaat. De krachtlijnen worden aangehouden, maar er komen wel aanpassingen die de praktische realisatie op het terrein moeten bevorderen, zodat kleine noch grote ziekenhuizen problemen hebben met de implementatie. Ik eis kwaliteitsgaranties, maar ik besef dat het niet nodig is dat een ziekenhuis drie permanenties onderhoudt. Wel verwacht ik de aanwezigheid van gekwalificeerd personeel, met een specialist aan het hoofd. Vandaag is het vaak zo dat de specialist in zijn bed ligt terwijl de stagiair de wacht moet houden op de dienst. Dat kan niet, de specialist moet ter plekke zijn om bij dringende gevallen ogenblikkelijk in te grijpen. Het comfort van de arts mag niet ten koste gaan van de patiënt. Vandaar de nieuwe normen.
Als blijkt dat de specialist die permanentie houdt, met zijn vingers zit te draaien, betekent dat dat het ziekenhuis in kwestie geen zware spoedgevallendienst nodig heeft. Moens wil in elk ziekenhuis àlles hebben, maar stelt de belangen van de arts daarbij boven die van de patiënt.
Opgetekend door Bart Vandormael
