Hallo, Chicago.

Als er nu nog iemand is die eraan twijfelt dat Amerika een plek is waar alles mogelijk is. Die zich nog altijd afvraagt of de droom van onze stichters vandaag nog leeft. Die vragen stelt bij de kracht van onze democratie. Hier, vannacht is uw antwoord. (…)

Het is het antwoord van jonge en oude Amerikanen, van Democraten en Republikeinen, zwarten en blanken, hispanics en Aziaten, inheemse Amerikanen, homo’s, hetero’s, gehandicapten en niet-gehandicapten. Het zijn allemaal Amerikanen die een boodschap de wereld insturen, dat we nooit zomaar een verzameling van individuen zijn geweest of een verzameling van rode staten en blauwe staten.

We zijn, en zullen altijd zijn, de Verenigde Staten van Amerika. (…)

Eerder deze avond kreeg ik een uitzonderlijk hoffelijk telefoontje van senator McCain. Senator McCain heeft lang en hard gevochten tijdens deze campagne. Hij heeft nog langer en harder gevochten voor het land waarvan hij houdt. Hij heeft voor Amerika offers gebracht die de meesten onder ons zich niet kunnen beginnen voor te stellen. We staan er beter voor door de diensten die deze moedige en onbaatzuchtige leider heeft geleverd. (…)

Ik zou hier vanavond niet staan zonder de onverzettelijke steun van mijn beste vriend van de afgelopen zestien jaar… de rots in onze familie, de liefde van mijn leven, de volgende first lady van de natie… Michelle Obama.

Sasha en Malia… ik houd meer van jullie dan jullie je kunnen indenken.

En jullie hebben het nieuwe hondje verdiend dat met ons meekomt naar het Witte Huis.

En ook al is ze niet langer onder ons, toch weet ik dat mijn grootmoeder nu kijkt. Samen met de familie die mij gemaakt heeft tot wie ik ben. Ik mis hen vannacht. Ik weet dat ik hen meer verschuldigd ben dan ik kan bevatten. (…)

Terwijl wij hier vanavond samen zijn, weten we dat er moedige Amerikanen zijn die ontwaken in de woestijnen van Irak of in de bergen van Afghanistan om hun leven voor ons te wagen.

Moeders en vaders liggen wakker nadat hun kinderen zijn gaan slapen en vragen zich af hoe ze de volgende afbetaling van hun hypotheek bijeen moeten schrapen of hoe ze de doktersrekeningen moeten betalen en genoeg kunnen sparen voor de studies van hun kinderen. (…)

Deze overwinning alleen is niet de verandering die we zoeken. Ze is niet meer dan onze kans om die verandering waar te maken. En dat kan niet gebeuren als we teruggaan naar de dingen zoals ze waren. Dat kan niet gebeuren zonder u, zonder een nieuwe geest van dienstbaarheid, een nieuwe geest van offerbereidheid.

Laten we dan ook de nieuwe geest van patriottisme en verantwoordelijkheid oproepen waarin iedereen zich voorneemt om mee te helpen en hard te werken en niet alleen naar zichzelf te kijken, maar naar elkaar. (…)

Aan die Amerikanen wier steun ik nog moet verdienen; misschien heb ik uw stem vanavond niet gewonnen, ik heb wel uw stemmen gehoord. Ik heb uw hulp nodig. En ik zal ook uw president zijn. (…)

Eén verhaal blijft vanavond in mijn hoofd hangen. Het gaat over een vrouw die haar stem uitbracht in Alabama. Zoals miljoenen anderen stond ze in de rij om haar stem te laten horen. En toch is ze speciaal: Ann Nixon Cooper is 106 jaar oud.

Ze werd maar een generatie na de slavernij geboren, in een tijd zonder auto’s op de weg en zonder vliegtuigen in de lucht. In een tijd waarin iemand zoals zij om twee redenen niet kon stemmen: omdat ze een vrouw was en omdat haar huid een kleurtje had.

En vanavond denk ik aan alles wat ze in die eeuw in Amerika gezien heeft – het verdriet en de hoop; de strijd en de vooruitgang, de momenten waarop ons gezegd werd dat het niet kon en de mensen vasthielden aan dat Amerikaanse credo: yes we can.

In een tijd waarin vrouwen het zwijgen werd opgelegd en hen alle hoop werd ontnomen, slaagde ze erin lang genoeg te leven om het moment mee te maken waarop ze rechtstaan, zich uitspreken en zich naar het stemhokje begeven. Yes we can.

Toen het land wanhoopte en in crisis verkeerde, zag ze een volk zijn angst overwinnen met een New Deal, nieuwe jobs en een nieuw besef van een gemeenschappelijk doel. Yes we can.

Toen de bommen vielen op onze haven en tirannie de wereld bedreigde, zag zij hoe een generatie boven zichzelf uitsteeg en de democratie redde. Yes we can.

Ze zag de bussen in Montgomery, de brandslangen van Birmingham, de brug in Selma en een predikant uit Atlanta die de mensen zei ‘We Shall Overcome’. Yes we can. (…)

Een man landde op de maan, een muur stortte in in Berlijn, een wereld raakte verbonden door onze kennis en onze verbeelding. En dit jaar, bij deze verkiezingen raakte ze met haar vinger een scherm aan om te stemmen, omdat ze na 106 jaar in Amerika, na de beste tijden en de donkerste uren, weet hoe Amerika kan veranderen.

Yes we can. (…)

Dit is ons moment, om mensen weer aan het werk te zetten en nieuwe mogelijkheden te creëren voor onze kinderen, om de welvaart te herstellen en de vrede te promoten, om de American dream weer op te eisen en de fundamentele waarheid opnieuw te bevestigen, dat wij vanuit velen één zijn; dat terwijl we ademen, we hopen. En als we stuiten op cynisme en op twijfels en op mensen die ons zeggen dat het niet kan, zullen we antwoorden met dat tijdloze credo dat de ware ziel van een volk samenvat: yes we can!

Dank u. God zegene u. En moge God de Verenigde Staten van Amerika zegenen.