FRANK ALBERS OVER OBAMA EN CARTER

Het interessantste, en tot nu toe ook geheel onopgemerkte kenmerk van Obama’s redevoering waren de slinkse verwijzingen naar Carters aanvaardingsspeech.

Carters speech in 1976 stond helemaal in het teken van twee trauma’s die de relatie tussen de Amerikaanse bevolking en het politieke establishment hadden verziekt: het Watergateschandaal en de nog maar pas beëindigde oorlog in Vietnam. Hij gaf dat crisisgevoel tamelijk pregnant weer: ‘We have been a nation adrift too long. We have been without leadership too long. We have had divided and deadlocked government too long. (…) Our country has lived through a time of torment. It is now time for healing.’ Tweeëndertig jaar later ziet ook Obama Amerika in een crisis verkeren: ‘We meet at one of those defining moments – a moment when our nation is at war, our economy is in turmoil, and the American promise has been threatened once more.’ (…)

Over de verantwoordelijkheid en de ook wel beperkte macht van de politiek om zulke veranderingen te bewerkstelligen, zei Carter: ‘Although governments has its limits and cannot solve all our problems, we Americans reject the view that we must be reconciled to failures and mediocrity, or to an inferior quality of life.’ Obama citeerde hem letterlijk.

(…) Beiden drukten aan het einde van hun aanvaardingsspeech wel het geloof en het vertrouwen uit dat de verandering die zij voorstonden, onomkeerbaar was.

Terwijl alle commentatoren hem voortdurend in verband brengen met Kennedy en Clinton, heeft Obama wellicht stiekem ook hulde wilde brengen aan die ene voorganger over wie het in de partij zo lastig praten is.

BLOGS.KNACK.BE/ALBERS

VRIJE TRIBUNE

Jean-Marie Dedecker, volksvertegenwoordiger en voorzitter LDD, en Boudewijn Bouckaert, Pro-voorzitter OVV en voorzitter Cassandra

De eerste plicht van de Vlaamse beweging en de Vlaamse politici is ervoor te zorgen dat Vlaanderen zelfstandig wordt, hetzij met België als het kan, zonder als het moet, hetzij binnen Europa. Dit is een dwingende noodzaak willen we de welvaart van de Vlamingen op middellange termijn veiligstellen. Als het mordicus vasthouden aan de huidige institutionele structuur in Brussel een hinderpaal blijkt te zijn, moeten de Vlamingen dit ter discussie durven te stellen. (…) Omdat Brussel, Vlaamse hoofdstad of niet, altijd verweven zal blijven met Vlaanderen, moet het met moedige en efficiënte voorstellen voor het bestuur van deze stad voor de dag durven te komen. (…) De afschaffing van de 19 gemeentelijke ba-ronieën om zo één volwaardige Europese (hoofd)stad te worden naar het voorbeeld van andere grootsteden, zoals Berlijn, Parijs of New York. Verder een rationalisering van instellingen, zoals de Vlaamse Gemeenschapscommissie, de Franse Gemeenschapscommissie en de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie; een beperkte maar daadkrachtige Brusselse Gewestregering, met gemeentelijke bevoegdheden. Een beleid en een structuur op basis van subsidiariteit en gezond verstand. Dat de Vlamingen als hoofdsponsors van Brussel een gewaarborgde vertegenwoordiging moeten behouden in de Brusselse instellingen, staat buiten kijf.

BLOGS.KNACK.BE/VRIJE TRIBUNE