LEEN HUET OVER SAGAN
Dat is alles. Ik stapte dus als een leek de filmzaal in om ‘Sagan’ van Diane Kurys te bekijken. Ik kwam ook als een leek weer buiten. Een gecharmeerde leek. ‘Qui était-ce?’ vraagt actrice Sylvie Testud. Het zijn haar eerste woorden en ik was gevangen. Zo mooi slepend gezegd, als in een zeventiende-eeuws toneelstuk. Al de rest speelde zich af in een soort gouden tijdperk van jeugdig succes, heerlijk veel geld, zwarte jurkjes, whisky, sigaretten en het betere vervoermiddel. Ik waardeer een vrouw die met haar eerste centen een Jaguar koopt, vervolgens nog wat grote merken en tussendoor een Aston Martin. Ik hoorde Sagans eerste man na de bruiloft smalend verklaren: ‘Ik ben niet om haar uiterlijk met haar getrouwd’, waaruit ik afleidde dat hij aan een oogkwaal leed, zo onweerstaanbaar zag zijn gamine-vrouw eruit. Twee huwelijken, een zoon, tal van onduidelijke ‘amitiés amoureuses’, een verhouding met een vrouw (wanneer de dames zich eens goed in de drank gooiden, leken de scènes zo uit ‘Absolutely Fabulous’ te komen). Spilzucht, een ondeugd die ik tamelijk hoog aansla. En een les: je kunt aanbidders aan het lijntje houden, in een ‘ménage à cinq’ leven, je zoon verwaarlozen, maar het is werkelijk immoreel om een trouwe medewerkster die al vijftien, twintig jaar je praktische problemen oplost, in de steek te laten.
BLOGS.KNACK.BE/HUET
LUDO DOSOGNE BLOGT VANUIT AVIGNON
Terwijl het officiële festival de balans opmaakt van de voorbije editie beleeft het Off-festival deze week zijn hoogdagen. Wie het programmaboek doorbladert, wordt geconfronteerd met een overrompelend aanbod. Het aantal producties is dit jaar zelfs opgelopen tot boven de duizend. Zelfs als we de niet-professionele ensembles en de burleske niemendalletjes buiten beschouwing laten, blijft de keuze door de enorme diversiteit moeilijk.
Wordt het een provocerend stuk van Rodrigo Garcia, die het graf van Jorge Luis Borges wil openbreken, of een opgefriste ‘Caligula’ van Albert Camus? Tsjechovs ‘Oom Wanja’ in de versie van het sociaal-kritische Théâtre de l’Unité lijkt evenmin te versmaden. Van de Franse auteurs is Molière het sterkst vertegenwoordigd, maar ook de Belgische Amélie Nothomb heeft drie gezelschappen bekoord. Van Hugo Claus wordt in de Chapelle Sainte Claire ‘Gilles et la nuit’ opgevoerd.
Wie zich helemaal wil onderdompelen in de ongedwongen, nonchalante sfeer van Off zoekt de kamertheatertjes op in de Rue des Teinturiers, die zo klein zijn dat de acteurs zich vaak op straat omkleden.
BLOGS.KNACK.BE/AVIGNON
Nieuwe Blog! BART VAN LOO francofilie
Na het geprezen ‘Parijs retour. Literaire reisgids voor Frankijk’ (2006, Groene Waterman Publieksprijs) publiceerde Bart Van Loo ‘Als kok in Frankrijk. Literaire recepten en culinaire verhalen’ (2008). Francofilie is stilaan een zeldzaam goed geworden, en daarom overschildert Van Loo behalve zijn boeken en causerieën voortaan ook de virtuele wegen in bleu.blanc.rouge. Hij wil graag een ambassadeur zijn voor een cultuur die steeds meer in de verdrukking komt. Voortaan doet hij dat ook op Knack Blogt.
BLOGS.KNACK.BE/VANLOO
