Kijk eens aan. Karel De Gucht woont in Berlare. Bee, ee, er, el en dan are. En waarom haalt hij uit naar zijn verdienstelijke partijgenoot uit Antwerpen? Omdat die een referendum heeft georganiseerd. Conform de filosofie die de VLD gedurende jaren van de daken heeft geschreeuwd. Alleen is Ward Beysen inmiddels zowat de enige liberaal die nog achter de inhoud van de Burgermanifesten staat.

Beysen houdt zijn referendum trouwens op zijn eigen website. Dat wil ook zeggen: op zijn eigen kosten. Terwijl Guy Verhofstadt niet zo lang geleden de partijkas ruïneerde met een compleet overbodige en belachelijke enquête waarvan de baten minder dan nihil waren. ‘Bent u voor of tegen een beter openbaar bestuur?’ Dat was, in alle ernst, een vraag van Verhofstadt.

‘Vallen we Afghanistan binnen of niet?’ Dat is andere koek nietwaar? Van Ward krijgt de burger daarover zijn zegje. Terwijl Verhofstadt op zijn knieën door het zand kruipt voor de Amerikanen, stuurt Ward geen kogel naar de Golf als de burger dat niet wil. Wenst ge een multiculturele samenleving? Neen? Dan komt ze er niet.

Dat referendum is, het hoeft niet gezegd, weer een zoveelste stunt van de juridisch adviseuse van de heer Beysen. Die overigens ook een eigen website heeft. Maar daarop moet je het nummer van je creditcard intikken. De enige bij ons die een creditcard heeft, is onze chef-Wetstraat. Niet dat er ook maar één bank vertrouwen heeft in zijn solvabiliteit, maar ze gaan ervan uit dat Roularta Media in al haar generositeit wel borg zal staan voor de spilzucht van haar hoogstgeplaatste redactieleden.

En zodoende schaarden wij ons rondom de computer van onze chef-Wetstraat, en veinsden niet te kijken terwijl hij zijn geheime nummer intikte. Tot ieders verrassing, niet het minst de zijne, werd hij door een diepgevooisde stem uit de luidsprekers persoonlijk verwelkomd: ‘Dag Rik, dag lekkere beer. Welkom bij je juridische adviseuse. Wat je hier ziet, is mijn huis. Klik nu op de gewenste kamer, en mijn webcams leiden je binnen in een wereld vol betovering, fantasie, en neoliberale frivoliteit.’

Onze chef-Wetstraat stuurde iedereen zijn bureau uit met een krachtig ‘Terug aan uw werk heren’, sloot zijn deur, trok de jaloezieën dicht en werd vele uren later bijna doodgebeten door de hond van de nachtwaker. Zijn kredietkaart werd de volgende ochtend ingetrokken.

Maar blijven we bij de zaak: de website van Beysen, onder de spirituele kop: ‘Meer blauw met Ward Beysen.’ Er zijn zeven domeinen: Actueel, Referendum, Uw gedacht, Europa, CV, Home en Linking. Het is via die laatste dat je op de site van de juridisch adviseuse terechtkomt, zij het na eerst een waarschuwing te hebben gekregen dat enkel 21-plussers verder mogen gaan. En dat Ward niet verantwoordelijk is voor schade aan moreel en moraal.

In ‘Actueel’ legt Ward uit wat de bedoeling van zijn revolutionair initiatief is: ‘Kiezers moeten om de vier jaar hun stem uitbrengen en vervolgens gaan politici ervan uit dat de burgers daarmee zijn gehoord. Ze doen vier jaar hun zin en op mezelf na is er geen enkele die zich bekommert om het lot van wie op hem heeft gestemd.’

Wel? Correct of niet correct? A la bonne heure. ‘Politiek moet een kwestie van vertrouwen zijn’, vervolgt Ward. ‘Politici moeten zich voortdurend afvragen of zij het vertrouwen van hun kiezers niet beschamen. Veel mensen leven in angst dat hun kinderen aan drugs ten onder zullen gaan? Dan heeft Magda Aelvoet niet het recht het gebruik van drugs uit het strafrecht te halen.’

Dit is een keerpunt in het betoog. Want zoals altijd begint Ward wel sterk, maar heeft hij er geen idee van waar hij moet uitkomen. Dat is telkens het moment waarop de juridisch adviseuse de pen overneemt. Meestal is dat ook duidelijk te merken. Want op ‘… heeft Magda Aelvoet niet het recht het gebruik van drugs uit het strafrecht te halen…’, volgt plotseling: ‘Tenzij natuurlijk hennepderivaten en lustopwekkende amfetamines. Tevens is niemand ooit doodgegaan van een lijntje Birmaanse of van een shot brown sugar.’

‘Politiek gaat een kant uit die veel burgers misschien niet willen’, probeert Ward meester van de situatie en van zijn tekst te blijven. Maar verder dan dat ene zinnetje komt hij niet. ‘Weet ge wat ook zeer aangenaam kan zijn? Als ge een paar xtc-pillen door een glas Armagnac roert, en daarna een likeurpranil of vier achteroverslaat.’

‘Globalisering doet ook zijn duit in het zakje. De burger voelt zich meer en meer herleid tot een object te midden van een materialistische wereld.’ Ward weer. Die blijkbaar per abuis uit een verkeerde brochure zit af te schrijven.

‘Ik heb eens ne keer op een avond aan de Antwerpse dokken een bananenboot uit Colombia bezocht. Jongens jongens, wat die allemaal bij hadden.’ De adviseuse!

‘Actueel’ begint, net als op de radio, wat verward te worden en het is tijd voor de afsluiter, onmiskenbaar weer van Beysen: ‘Ik wil uw mening inventariseren. Burgerdemocratie is niet alleen praten, het is vooral luisteren. Daarom stel ik u 11 vragen en ik beloof dat ik op basis van uw antwoorden begin volgend jaar een manifest zal publiceren. Het is tenandere al klaar.’

Wij surfen naar de pagina ‘Referendum’ waar, onder het kopje ‘Casino Games click here’, een stralende Ward ons toeroept: ‘Mag ik zo vrij zijn te luisteren naar de mensen? Question one. Moeten vreemdelingen worden teruggestuurd a) per vliegtuig, b) per container, c) te voet. Klik het gewenste aan. Question Two. Waarom bent u tegen de uitbreiding van de Europese Unie?’

Ook in de vragenlijst heeft de juridisch adviseuse na een tijdje overgenomen. ‘Question six. Hoeveel keer hebt ge coïtus in de week ? a) tussen tien en twintig keer, b) tussen twintig en vijftig keer, c) frequenter.’