(Wo)mancipation

Op A Sign of God, een immens wandtapijt gemaakt volgens de aloude Vlaamse traditie, neemt Laure Prouvost een loopje met Michelangelo’s hand van God en vormen aardvruchten menselijke gezichtjes. We zien ook een surreële drive-incarwash van vurig likkende tongen en wuivende palmtakken. Het is een staaltje van ‘ Reaching hi her grounds from the rub he she we grow‘, Prouvosts eigenwijze, poëtische ode aan het leven, de lente en de vernieuwing van de natuur. En die belooft grandioos te worden. De winnaar van de Turner Prize 2013 en Franse vertegenwoordiger op de 58e Biënnale van Venetië palmt daarvoor vier etages in bij galerie Nathalie Obadia. Ze rolt er een auditief en visueel belevingsparcours uit met werken in allerlei media en technieken, naast levensechte planten. Goed voor een overvloed aan bloeiende organische motieven en sensuele vrouwelijke attributen. Daarin staat het verlangen centraal, met een speelse knipoog naar de emancipatie van de vrouw. Of in Prouvosts taal: de (wo)mancipation.