Een dochter van Ackermans & van Haaren investeert in de aankoop én de exploitatie van rusthuizen.

In haar rapportering van de eerstekwartaalresultaten maakt de Antwerpse beursgenoteerde holding Ackermans & van Haaren (AvH) bekend dat zijn dochter Anima Care nv in Aalst zijn eerste rusthuis heeft gekocht. Over de overname van andere rusthuizen wordt gepraat, en er zitten ook nieuwbouwprojecten in de pijplijn.

Anima Care is een nv en over wat het doel van een nv moet zijn, doet Luc Ber-trand, voorzitter van het directiecomité bij AvH, nooit geheimzinnig. Het gaat om aandeelhouderswaarde: ‘Een bedrijf werkt om winst te boeken aan het einde van het jaar’. AvH zoekt die aandeelhouderswaarde allang niet alleen meer in de baggersector en de bankwereld, maar ook in de vastgoedsector. Maar met Anima Care gaat het wel een stapje verder. Dat bedrijf wil uitdrukkelijk een volwaardige speler worden in de zorgsector en niet alleen geld verdienen met investeringen in ‘de muren’ van rusthuizen maar ook met een kwaliteitsvolle exploitatie ervan.

Met zijn financiële belangstelling voor de zorg- en gezondheidssector staat AvH beslist niet alleen. De sector is tegenwoordig bijzonder sexy. Daar zijn twee goede redenen voor. Ten eerste is de zorgsector crisisbestendig : mensen hebben nu eenmaal niet minder zorg nodig omdat het toevallig crisis is. Ten tweede hebben weinig sectoren zo’n mooi groeiperspectief: onder druk van de vergrijzing zal er de komende jaren veel geïnvesteerd moeten worden in rust- en verzorgingstehuizen. Door wie dan ook. Volgens Johan Crijns, gedelegeerd bestuurder van Anima Care, moedigt de overheid aan dat ook privéspelers een deel van die markt voor hun rekening zouden nemen. Dat is opvallend, want anders dan in Brussel en Wallonië is de sector in Vlaanderen altijd gedomineerd door de vzw’s van congregaties.

Die congregaties maken zich intussen zorgen. De belangrijkste koepel, Zorgnet Vlaanderen, publiceerde in maart al het lijvige dossier Zorg te koop om zijn standpunten over commercialisering, privatisering en marktwerking in kaart te brengen. Voorzitter Guido Van Oevelen denkt dat de basiseisen van de zorgsector niet ver-enigbaar zijn met die van een onderneming: ‘De betaalbaarheid, toegankelijkheid en kwaliteit van de zorg moeten boven elk compromis staan en mogen dus niet in concurrentie komen met het legitieme streven van een nv naar een dividend voor de aandeelhouders’, aldus Van Oevelen. Voor hem kan het dat de privésector investeert in het nodige vastgoed, maar de zorgverlening zelf wordt beter overgelaten aan vzw’s die de eventuele winst per definitie herinvesteren in de zorg.

Johan Crijns wijst erop dat de traditionele spelers zowat een vijfde van de bedden waarvoor ze een vergunning kregen niet aanbieden. Volgens hem blokken sommige spelers op die manier bewust de markt af. Maar volgens Van Oevelen slepen projecten gewoon vaak aan omdat de overheid achterblijft met de beloofde subsidiëring.

Luc Baltussen