De regering staat voor een aantal hindernissen waar ze de eerste weken niet overheen zal komen: de drugsproblematiek, de hervormingen van politie en justitie en het asielbeleid.

Vorige week dinsdag boog de regering zich over de drugsnota. Er moest en er zou een definitieve regeling voor het drugsprobleem worden uitgetekend. Preventie zou eindelijk voorrang krijgen boven repressie. De nieuwe aanpak.

Er lagen twee opties voor. Volgens de eerste bleef het gebruik van softdrugs in het strafrecht, maar werd een onderscheid gemaakt tussen bezit voor eigen gebruik, invoer en aanmaak van drugs die niet (alleen) voor eigen gebruik dienen, en de misdrijven die met gebruik, aanmaak en verkoop van drugs te maken hebben. Belangrijk: met deze optie sloot het Belgische drugsbeleid naadloos aan bij het Europese.

Volgens de tweede optie – verdedigd door onder meer Ecolo en Parti Socialiste en, minder heftig, door Agalev – werd het cannabisgebruik uit het strafrecht gehaald en teelt, verkoop en distributie door de overheid gecontroleerd.

Minister van Volksgezondheid Magda Aelvoet (Agalev) had alvast tegen dinsdag voor een bijkomende woordvoerder gezorgd: die zou de in spanning wachtende bevolking moeten uitleggen hoe de vork in de steel zat en ervoor zorgen dat geen tegenstrijdige verklaringen de wereld werden ingestuurd.

Men herinnerde zich op Volksgezondheid – en bij Agalev – nog de boude stelling van de groene senator Frans Lozie dat zijn partij een volledige depenalisering wou van het bezit van drugs voor eigen gebruik – het weze cannabis of harddrugs zoals heroïne en cocaïne. Bij Agalev kregen kopstukken zoals Jos Geysels een hartstilstand toen ze Lozies verklaringen onder ogen kregen.

Prompt werd Magda Aelvoet opgevorderd om dit publiekelijk recht te zetten. Agalev, zo heette het, was wel voor een depenalisering, maar dan alleen van softdrugs, zeker voor eigen gebruik, zolang de dosis niet groter was dan 15 gram – later teruggebracht tot 5 gram.

Het duurde geen twee dagen voor in De Morgen een brief werd gelekt waarin uitgerekend Magda Aelvoet, zich richtend tot de francofone collega’s van Ecolo, een volledige depenalisering à la Lozie voorstond. Het lekken van de brief wordt in groene kringen op het conto geschreven van het eigenzinnige Ecolo-kamerlid Vincent Decroly ( zie interview).

De spraakverwarring die daarna volgde, verklaart waarom de Agalev-minister een extra woordvoerder nodig had. Al bleken diens diensten naderhand overbodig. Want de regeringstop die de nacht van dinsdag op woensdag tot vier ’s ochtends doorvergaderde, kwam er niet uit.

De drugsnota kwam overigens pas een stuk na middernacht op tafel. Tot twee uur hadden de topministers zich namelijk het hoofd gebroken over de financiering van de politiehervorming. Die dreigt een buitensporig dure, zeg maar onbetaalbare, affaire te worden.

Ook de drugsnota zorgde voor verdeeldheid die dwars door de partijen liep. Uiteindelijk waren depenalisering en zelfs de minimumdosis voor eigen gebruik niet meer aan de orde.

En hoe langer de discussie duurde hoe meer de stelling veld won dat de oude circulaire van 1998 omtrent het bezit en de handel van illegale verdovende middelen eigenlijk best bruikbaar bleef, mits enkele aanpassingen waarop vice-premier Johan Vande Lanotte (SP) aandringt. Die circulaire was door de opeenvolgende CVP-ministers van Justitie Stefaan de Clerck en Tony van Parys samen met de procureurs-generaal uitgewerkt. Zelfs de VLD, partij van de premier, beroept zich inmiddels opnieuw op de twee jaar oude omzendbrief.

Deze derde beleidsoptie werd ook verdedigd door vice-premier en minister van Buitenlandse Zaken Louis Michel (PRL), de man die deze regering eigenlijk controleert en die zich dagelijks ergert over het optreden van de groene coalitiegenoten. Tijdens de nacht van dinsdag op woensdag zou Michel meermaals de spierballen laten rollen en zelfs premier Guy Verhofstadt kapittelen wegens diens besluiteloosheid.

En daarmee was het hoge woord eruit: een gebrek aan snel en efficiënt optreden speelt deze coalitie parten. Niet alleen bij het drugsbeleid, maar ook bij de amechtige pogingen tot hervorming van politie en justitie, en bij het asielbeleid.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content