De nieuwe Antwerpse topclub, Beerschot Germinal Metropool, komt er / komt er niet. Schrappen wat niet past.

J os Verhaegen kan misschien een fermette in een verkaveling ineen timmeren, maar het leiden van een voetbalclub is hem niet toevertrouwd. Goed, hij mag dan samen met René Snelders Germinal Ekeren in dertien jaar tijd hebben uitgebouwd van een dorpsploeg uit derde provinciale tot een vaste waarde in eerste klasse, hij mag zonder achterban elk jaar zijn budget rondkrijgen, hij mag in negen jaar eerste klasse al vier keer Europees hebben gespeeld, vier keer bij de eerste vijf zijn geëindigd en drie keer de finale van de beker van België hebben gespeeld waarvan één keer met succes, dat stelt allemaal niets voor.

Wat Verhaegen had moeten doen, was opzij gaan staan en het bestuur van zijn club overlaten aan een echte professional als Wouterke Vandenhaute. Hij had moeten zeggen: “Hier Wouterke, tweehonderd miljoen, ik zal er mij nu niet meer mee bemoeien, doet gij het maar.”

U kent Wouter? Die naast Mark Uytterhoeven zat in het Huis van Wantrouwen. Die van Supersport een succes heeft gemaakt, tot het verdween. En die het productiehuis Woestijnvis leidt, door de lezers van Knack en de kijkers van VTM onderscheiden als mediafenomeen van het jaar.

Waren wij Jos Verhaegen, wij dankten de Heer op onze beide knieën, gingen te voet naar Compostela, en bouwden een nieuwe toren op het kerkske van Wilmarsdonk. Dankbaar als wij zouden zijn, om het feit dat Wouter Vandenhaute onze club wilde overnemen.

Maar nee. Wou zelf de bespreking met Ajax leiden, Verhaegen! Stel u dat een keer voor. Wilde een manier zoeken om de mensen die Germinal hebben groot gemaakt bij de club te houden, en om de huidige administratieve en sportieve staf in te passen. In de plaats van al die prutsers buiten te schoppen en te vervangen door mensen die Wouter zou aantrekken.

Autoritaire figuur, Verhaegen, maar deze keer had hij een beetje buiten de waard gerekend. Kreeg van Wouter precies één dag om de knoop door te hakken! En dat nog wel via TerZake, waar het de bedoeling zou moeten zijn belangrijke mensen te interviewen. Eind december zat Wouter daar. Dus niet, om maar eens iemand te noemen: Jos Verhaegen. Nee, Wouter.

Geen idee wie dat had bedacht, maar het was duidelijk tegen de kar van Walter Zinzen gereden. Zelden een televisiereporter zoveel minachting en regelrechte afkeer voor zijn bezoeker weten tentoonspreiden, als Walter voor Wouter. Eerste vraag van Zinzen: “Mijnheer Vandenhaute (Walter sprak dit uit zoals een ander bedorven paté overgeeft) , U denkt eraan af te haken als manager van de nieuwe foetbalclub. Is het omdat ze u niet genoeg betalen misschien?”

Zinzen heeft het consequent over “foetbal”, met een ‘f’. Wat deze opgeklopte vorm van massahysterie tot zijn juiste proporties herleidt. Wouter, die zijn best had willen doen om een interessante gast in een duidingsprogramma te spelen, kwam nauwelijks uit zijn woorden of eventueel gedachten. Tot vijf keer toe gooide Zinzen er een variant tussen van de enige vraag die hem interesseerde: “Hoeveel gaat gij verdienen?” Daaronder verstaan: “Met welk recht zal dat meer zijn dan wat ik hier trek?”

IEDEREEN WORDT BELAZERD

Enfin, om een warrig gesprek samen te vatten: Verhaegen kreeg van Wouter vierentwintig uren. Niet meer, niet minder. Ja maar, laten we nu ophouden met het sarcasme: kunt u zich dat inbeelden? Jos Verhaegen heeft in Ekeren een paar bloeiende bouwbedrijven uit de grond gestampt. En, we zegden het al, heeft in geen tijd van een dorpsploeg een vaste waarde in eerste gemaakt. En dat met eigen middelen, zonder dat hij op een ruime supportersschare en op veel entreegelden kan rekenen.

Verklaring van dat succes: een zuinig en voorzichtig beleid, en een ongeëvenaarde kennis van voetbal en voetballers. Germinal is groot geworden door het goedkoop aantrekken van transfervrije 35-plussers, en van ervaren spelers die elders waren afgeschreven. Ook moeilijke mannen als Henk Vos, Florian Urban en Fréderic Pierre, presteerden goed in het Veltwijckpark. Als er iemand is in dit land, die bewezen heeft dat hij een voetbalclub kan runnen, dan is het wel Jos Verhaegen.

En dan komt dus Wouterke, en geeft deze man vierentwintig uren. In feite om op te hoepelen. Omdat hij geen onmens is, voegde hij aan het ultimatum vier dagen toe. Een geste naar Louis De Vries, voetbalmakelaar en drijvende kracht achter de nieuwe topclub. Na twee van die vier dagen haakte Wouter definitief af, en liet zich te allen kant interviewen om eens zijn gedacht te zeggen over kerels van het kaliber Jos Verhaegen, aan wie begrippen als “inspraak” en “delegeren” nooit zijn uitgelegd.

Wij citeren uit Het Nieuwsblad: “Jos Verhaegen belazert iedereen. Niet alleen Wouter Vandenhaute (zegt Wouter zelf) , hij belazert Louis De Vries, hij belazert Franky Van der Elst, en hij belazert Luc Verheyen en Herman Helleputte.”

Franky Van der Elst was door Wouter als trainer voor de nieuwe club aangezocht. In de plaats van Herman Helleputte, die Ekeren vorig seizoen naar een derde plaats leidde. Luc Verheyen is de huidige manager van Germinal, die in de nieuwe structuur ofwel zou buitenvliegen, ofwel bediende van Wouter zou worden.

Nog in datzelfde artikel: “De voorbije week ben ik tot het besef gekomen dat er geen ruimte bestaat om echt professioneel te werken. De oude beslissingsprocessen blijven gehandhaafd. Jos Verhaegen heeft zich de afgelopen jaren geweldig geamuseerd met het leiden van een voetbalclub, en ik wil hem dat pleziertje niet ontnemen.”

En Wouter sluit als volgt af: “Verhaegen belazert ook Luc Verheyen en Herman Helleputte. Ik zal best geen verslag uitbrengen over wat hij over die mensen heeft gezegd.” Hoogstaand zoiets, niet?

In Het Laatste Nieuws heeft Wouter één ultieme raad: “Verhaegen neemt best geen sterke persoonlijkheid als algemeen manager. Wat hij nodig heeft is iemand die wil uitvoeren, en dan kan hij beter doorgaan met Luc Verheyen.”

HET IS WACHTEN OP AJAX

Kan de nieuwe club het redden zonder Wouter? Dat wordt moeilijk, maar kom, men schijnt geneigd het toch te proberen. Het opzet kent u: geen echte fusie, in feite neemt Germinal de supporters van Beerschot over en verhuist daartoe naar het Olympisch Stadion, dat onder meer met 170 miljoen frank stadssteun zou vernieuwd worden. De voorwaardelijke wijs is in dossiers als dit aan te bevelen.

De nieuwe club wordt een nv, met Jos Verhaegen als voorzitter. In de raad van bestuur zetelen zeven mensen van Germinal, twee van Beerschot onder wie ex-voorzitter en belangrijke schuldeiser Paul Nagels, en een vertegenwoordiger van het kantoor Louis De Vries. Ajax Amsterdam zou via de aankoop van aandelen zorgen voor een aanzienlijke financiële injectie, en voor sportieve knowhow, bijvoorbeeld rond de jeugdopleiding waarvoor Ajax wereldvermaard is.

Kop van het opiniestuk in Voetbal International vorige week: “Ajax mist beleidsbepalers met voetbalkennis.” Het toekomstperspectief, lezen wij, ziet er bij Ajax allesbehalve rooskleurig uit. Al wie kan voetballen is weg, en in het bestuur en de technische staf zitten amateurs van achter de hoek. Uit de jeugd komt niets. Waarna auteur Johan Derksen, zoals hij dat al dertig jaar doet, besluit dat alleen Cruijff Ajax kan redden.

Laten we zeggen dat voor Germinal het belangrijkste het geld is, want daarmee moet een kern worden uitgebouwd die meteen de top in België speelt. Louis De Vries staat in voor de commerciële exploitatie. Christian Van Thillo van De Persgroep en VTM, jarenlang incognito met paars-witte sjaal en muts present op de staanplaatsen van het Kiel, zou de marketing uitbouwen.

Ajax, zelf genoteerd op de Amsterdamse effectenbeurs, wacht de doorlichting van de Germinalboekhouding af om te beslissen of het al dan niet in Antwerpen investeert. Dat moet eerstdaags gebeuren, net als de bekendmaking van naam en kleuren van de nieuwe vereniging. Beerschot Germinal Metropool is onhanteerbaar. Omdat het Beerschotpubliek geen andere naam over zijn lippen krijgt, zou Beerschot GM geen slechte keuze zijn, en een mooi lokkertje om General Motors als hoofdsponsor aan te trekken. De clubkleuren moeten paars-wit zijn, met hooguit een geel-rood streepje. En verder niet te veel complimenten, want daarvan zijn ze op het Kiel niet gediend.

Koen Meulenaere