Volgens zijn vrienden wás hij al de hoogmoed in persoon, het Joenk, maar met zijn kerstboodschap eind vorig jaar heeft hij zijn eigen record nog wat scherper gesteld dan het al stond. Twee dagen vóór de koning dat al veertig jaar doet, zélf met een toespraak tot het land uitpakken, dat is een stadium van arrogantie waarvan zelfs de andere VLD’ers niet durven dromen.

In toon en inhoud gaapte er trouwens een opmerkelijke kloof tussen beide kerstboodschappen. Aan de ene kant de premier, die vond dat de tijd gekomen was om de door hem ooit zo verheerlijkte burger eens op zijn nummer te zetten. Nota bene de grootste ruziemaker en intrigant van het land, de meester-messenwerper naar andermans rug, kwam ons de levieten lezen dat we niet vreedzaam en constructief genoeg met elkaar omgingen. Er moest meer dialoog zijn. Er heerste te veel verbaal geweld, macht werd misbruikt, en de onverbeterlijke drang tot confrontatie en schelden op elkaar moest eindelijk stoppen.

De onthoofdingen in Irak, de muur op de Westelijke Jordaanoever, de terreur in Tsjetsjenië, de tienduizenden doden in Ivoorkust… gelukkig waren de tsunami en de vreselijke Peter Verlinden nog niet gepasseerd, of dat was ook onze schuld geweest. En in het door hem vroeger zo vaak als voorbeeld gestelde Nederland, waren ze het spoor al helemaal bijster. Scholen en moskeeën in brand gestoken, kerkhoven geschonden, oorlog tussen christenen en muzelmannen… allemaal de fout van de media, dat spreekt. Van krantenboeren die alleen in verkoopcijfers geïnteresseerd zijn. De nadelen van een vrijemarkteconomie moesten nu toch stilaan voor iedereen duidelijk zijn. De belangrijkste oorzaak van de verzuring in de hedendaagse samenleving, zo wist Verhofstadt zeker, was dat het individu altijd als ideaal wordt naar voren geschoven, daar waar dat voor een echte liberaal de collectiviteit zou moeten zijn.

Tot zover de premier. Laten wij niet te lang stilstaan bij dit gekakel, dat we enkel als deerniswekkend kunnen omschrijven. Tenzij zijn opdracht was: ‘Schrijf een opstel ter illustratie van het spreekwoord: de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.’ In dat geval: 10 op 10.

Verhofstadt zeg. Als er iemand de democratie in ons land onherstelbare schade heeft toegebracht, dan is hij het wel. Niet alleen fietst tijdens zijn bewind het Vlaams Blok fluitend richting absolute meerderheid – we mochten hem daarop afrekenen, weet u nog – maar bovendien zijn de democratische instellingen zelfs in Chili en Argentinië nooit zo verkracht als hier ten tijde van Paars.

De uitvoerende macht kón de burger al niet bepalen, de rechterlijke evenmin, en sinds Verhofstadt regeert, kan hij nu ook de wetgevende macht niet meer kiezen. Bestaat voor de helft uit mensen die niet op de lijst stonden, en voor de andere helft uit mensen die hun verkiezing enkel danken aan de hoge plaats die ze op die lijst hebben gekregen. En dat hoewel lijststem en opvolgers afgeschaft zouden worden, herinnert u het zich? Regeringen zijn intussen gedegradeerd tot een duiventil, waarin partijbonzen via het geven of afnemen van postjes de lastige klanten aan handen en voeten binden. Dat alles gebeurt uitgerekend onder impuls van de man die door wijlen onze directeur was uitgekozen om zijn bevlogen ideeën over burgerdemocratie in de praktijk te brengen.

En dan spreken we nog niet van zijn privé-gedrag. Tijdens de gala-avond voor ‘De sportman van het jaar’ wisten wij niet wat we zagen. Open en bloot aan de eretafel! Onder het oog van tientallen camera’s en journalisten. Op de Luikersteenweg in Sint-Truiden viel er een van colère uit haar zetel. De premier mag de hemel danken dat hij niet te maken heeft met een professionele pers, zoals de Engelse.

Nu de kerstboodschap van Zijne Majesteit, koning Albert de Tweede: ‘Mannekens, in 2005 gaan we ne keer goed feesten. Honderdvijfenzeventig jaar België, honderd jaar koningin Astrid, ikzelf een dozijn jaren aan de macht, en als ik me niet mistel wordt ons Delphine 40. Als dat niet voldoende redenen zijn om eens duchtig het varken uit te hangen, dan weet ik het ook niet meer. Ik heb hier een kalender met de feestelijkheden, ik zal Spirou vragen alles op het internet te gooien, dan kan iedereen zien wanneer we in de buurt zijn. En zet de fles dan maar koud. De Spirou drinkt niet, behalve wijwater, maar ik zal zijn glas wel voor mijn rekening nemen.’

Hierna pleitte de vorst heel even voor meer vrede in de wereld en meer geluk binnen het gezin, bijvoorbeeld binnen het zijne, en liet weten dat hij weer goed had moeten lachen met de conference van Geert Hoste. (‘Vier keer gaan zien met onze Flip, en toen snapte hij nog maar de helft van de moppen.’) En dat hij in de Marollen een café heeft ontdekt waar ze de beste Duvel van het land schenken. (‘Ik dank Staf Nimmegeers voor de tip.’)

De koning kondigde nog het afschaffen van de btw op zware motoren af, vertelde van achter de hand een pikante mop over twee Marokkanen in het stadspark, en raadde iedereen met een kater aan om een rauw ei door een kom halfverzuurde yoghurt te draaien, en dat vervolgens in één teug op te drinken. ‘ Vidange entière, dat is het enige wat helpt. Aan iedereen ne zalige en ne gelukkige, en het is te hopen dat de gendarmerie staakt zodat we met ouwejaar niet moeten blazen.’

Tot slot kregen we nog een primeurtje: ‘Ik doe dit jaar mee aan Idool 2005. Samen met onze Lorre. En zijn madam is danseres. Berre and the Bullets. Om te winnen zingen we te slecht, maar we gaan wel ambiance door de tent jagen.’

Is het niet jammer dat zo een koning met zo een premier zit opgescheept?

Koen Meulenaere