Politicoloog Pascal Delwit (ULB) heeft zelden een partij gezien die zo zwaar in de problemen zit en daar zo zwak op reageert als de PS.

De PS is in vrije val in de peilingen. Waar ligt dat aan?

PASCAL DELWIT: Sinds de regering-Michel is aangetreden, slaagt de PS er maar niet om zich aan te passen aan haar nieuwe situatie: de federale oppositie en, meer in het algemeen, de crisis van de Europese sociaaldemocratie. De Publifin-affaire (lokale mandatarissen van de PS, MR en CDH, zo bleek in december 2016, hebben jarenlang buitensporige vergoedingen gekregen om in adviesraden van de intercommunale te zitten, nvdr.) is symbolisch voor die malaise. Toen ze losbarstte, kwam er nauwelijks een reactie. De partij is Paul Furlan, die als minister ontslag moest nemen vanwege de affaire, zelfs blijven steunen toen zijn positie allang onhoudbaar was. Na twee maanden radiostilte, waarbij je je kon afvragen of er nog wel iemand aanwezig was in de Brusselse Keizerslaan, is voorzitter Elio Di Rupo vorige week dan toch in de media opgedoken. Maar een duidelijke boodschap? Die had hij niet.

Waarom reageert hij zo passief?

DELWIT: De achterliggende gedachte is: wat de PS op dit moment ook zegt, de partij wordt toch niet gehoord. Het heeft ook te maken met de persoonlijkheid van Elio Di Rupo. Als hij met moeilijkheden wordt geconfronteerd, verdwijnt hij liever even naar de achtergrond.

De toestand is natuurlijk niet gemakkelijk. Maar de voorzitter had bijvoorbeeld alle PS-federaties kunnen bezoeken, om de basis een hart onder de riem te steken. En hij had de pers kunnen uitleggen welke maatregelen de PS wil nemen om goed bestuur te garanderen – daar blijft nu onduidelijkheid over. Want intussen doen anderen natuurlijk wél hun mond open. In een tv-optreden was José Happart, een van de kandidaten die de Luikse PS willen leiden, beenhard voor Di Rupo. Oké, niemand neemt Happart nog serieus, maar het is hoogst opmerkelijk dat een partij die zo zwaar in de problemen zit daar zo zwak op reageert.

Het gebrek aan realiteitszin bij de partijtop verbaast me. Er is niet alleen het stilzwijgen van Di Rupo. Uitgerekend nu komt Waals minister-president Paul Magnette met een boek over CETA, het Canadees-Europese handelsverdrag. De PS leeft op een andere planeet, zo lijkt het. Niemand zit goed in zijn rol. En omdat de partijtop geen duidelijke richtlijnen uitvaardigt, zeggen en doen de verkozenen maar wat henzelf het verstandigste lijkt. De communicatie schiet zo alle kanten uit.

Staat de positie van Di Rupo in de partij breder ter discussie dan alleen bij buitenbeentjes als José Happart?

DELWIT: Niet echt. Ook Magnette, die vaak wordt genoemd als Di Rupo’s opvolger, is in de Publifin-affaire niet onbesproken gebleven: zijn Waalse regering voert de politieke voogdij over de intercommunales. En ondanks alles blijft Di Rupo in Wallonië erg populair. Nee, er is niet meteen iemand met voldoende gezag om hem te vervangen.

Door HAN RENARD

‘Ook Paul Magnette is in de Publifin-affaire niet onbesproken gebleven.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content