Als de discussie over tijdelijke werkloosheid niet snel beslecht wordt, krijgen veel bedienden echt de bons. Bovendien vervliegt dan de mogelijkheid om te komen tot een geharmoniseerd werknemersstatuut.

door Patrick Martens

Federaal minister van Werk Joëlle Milquet (CDH) stroopt de mouwen op. Nu de economische crisis ook de Waalse staalbedrijven hard treft, wil ze zo snel mogelijk een ronde- tafelgesprek over de staalsector organiseren. Om dezelfde reden en ook omdat ze goed weet dat de recessie andere sectoren evenmin ontziet, hoopt Milquet de sociale partners alsnog te motiveren tot afspraken om ontslagen te vermijden. Dat kan met crisistoepassingen van formules van tijdskrediet, arbeidsduurvermindering en tijdelijke werkloosheid voor bedienden. Voor de paasvakantie struikelden de toponderhandelaars van vakbonden en werkgeversorganisaties over dat laatste punt.

Drie maanden geleden al lanceerde directeur-generaal Pieter Timmermans van het Verbond van Belgische Ondernemingen het voorstel om het stelsel van de tijdelijke werkloosheid voor arbeiders snel en zonder veel poespas uit te breiden naar bedienden. Met zijn ervaring in het sociaal overleg moet hij zonder twijfel vermoed hebben dat de vakbonden zo’n maatregel niet zomaar zouden aanvaarden. Hij raakt immers aan de wetgeving op de arbeidsovereenkomsten en de werkloosheidsreglementering en hij kan door de vakbonden beschouwd worden als een hefboom om (eindelijk) winst te boeken in het dossier over een gemeenschappelijk statuut voor arbeiders en bedienden.

In veel bedrijven is intussen niet gewacht op de uitkomst van het loopgravengevecht tussen vakbonden en werkgeversorganisaties. Op verschillende plaatsen zijn al akkoorden gesloten over een arbeidsduurverkorting voor bedienden (de Vlaamse regering honoreert die met overbruggingspremies, de Waalse en de Brusselse regering hebben daarvoor geen geld). Elders wordt zo creatief omgesprongen met tijdskrediet om bedienden minder te doen werken, dat de doelstelling van deze regeling op termijn onderuitgehaald wordt.

Het voor de hand liggend alternatief van een uitbreiding van het stelsel van de werkloosheid bevat verschillende arbeidsrechtelijke en andere knelpunten. Ook de budgettaire impact is niet gering (ter illustratie: de tijdelijke werkloosheid voor arbeiders zal dit jaar ruim 800 miljoen kosten, of bijna het dubbele van eerdere ramingen). De koppeling aan het debat over een geharmoniseerd werknemersstatuut maakt de hele zaak nog ingewikkelder. Toch wordt ondertussen algemeen erkend dat de christelijke vakbond ACV, steunend op een consensus tussen zijn centrales voor arbeiders en bedienden, een stevig en omvattend dossier over dat statuut op tafel gelegd heeft. Tegelijk biedt het ACV een uitweg uit de onderhandelingsimpasse door in ruil voor een snelle, maar voorwaardelijke regeling van de tijdelijke werkloosheid voor bedienden nu enkel ‘waarborgen’ te vragen voor een gemeenschappelijk werknemersstatuut. Gaan de andere sociale partners in op dat aanbod, dan zijn er perspectieven op een gepast crisisantwoord voor de korte termijn en de mogelijkheid op een modernisering van de arbeidsmarkt op langere termijn. En Milquet geeft het de kans om te tonen dat ze nu niet enkel een tand bij zet omdat het hemd alleen maar nader dan de Waalse rok zou zijn.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content