De vroegere VRT-directie, onder leiding van Tony Mary, was wél kwistig met onkosten. Dat blijkt uit een langverwacht rapport van het Rekenhof. CD&V wil meer uitleg.
een langverwacht rapport van het Rekenhof. CD&V
wil meer uitleg.
Wekenlang maakten Vlaams Parlementsleden zoals Carl Decaluwé (CD&V) en Jurgen Verstrepen (LDD) in het voorjaar van 2008 jacht op een cruciaal rapport van het Rekenhof. Daaruit moest blijken of de vorige VRT-top al dan niet kwistig was omgesprongen met onkostennota’s. Naast Mary kwamen vooral Bettina Geysen en Aimé Van Hecke onder vuur te liggen. Zij zouden exorbitante onkostennota’s hebben binnengebracht toen ze nog allebei een topfunctie hadden bij de openbare omroep. Geysen is nu voorzitter van Vl.Pro, Van Hecke leidt de mediagroep Sanoma.
In het Vlaams Parlement konden Decaluwé en Verstrepen hun kritiek nooit hard maken omdat ze geen inzage kregen in een rapport van het Rekenhof en dus enkel op hardnekkige geruchten konden voortgaan. Vorige week verscheen het bewuste Rekenhofrapport dan plots op de website van het Vlaams Parlement. Het maakt deel uit van het Rekeningenboek van 2006, en is amper zeven pagina’s lang. Het Rekenhof onderzocht een willekeurige steekproef van 500 onkostennota’s van VRT-medewerkers uit 2006 en alle kostennota’s van directieleden. In totaal keerde de VRT in 2006 voor 3,481 miljoen aan onkostenvergoedingen uit.
Er worden geen namen van personeels- of directieleden genoemd. Het Rekenhof concludeert dat er heel wat misliep bij de VRT onder het bewind van Mary. Zo waren er te weinig regels en werden die ook onvoldoende uitgewerkt. Bovendien bevat het enige bestaande reglement ‘geen specifieke bepalingen voor directieleden, het legt geen maximumbedragen op voor restaurant- of hotelkosten, en het omvat geen nadere bepalingen voor restaurant- en representatiekosten die rechtstreeks aan de VRT worden gefactureerd.’
In feite hadden de directieleden van de VRT dus carte blanche. ‘Gewone’ personeelsleden moesten zich wel aan limieten houden.
HOTELKOSTEN
In vergelijking met maatstaven die elders bij de Vlaamse overheid gelden, zijn er aanwijzingen ‘dat de gemiddelde kosten die de VRT-personeelsleden en vooral directieleden maken, vrij hoog liggen’.
Een paar voorbeelden. Terwijl ‘gewone’ personeelsleden gemiddeld 50,7 euro aan onkosten voor representatiekosten aanrekenden, bedroeg dat gemiddelde bij directieleden 82 euro. De hoogste rekening die een directielid terugvorderde (in 2006) was 278 euro.
De grootste misbruiken zijn er bij de hotelkosten. Ook daarvoor bestaan er bij de VRT geen maxima. Een citaat: ‘De hotelkosten die directieleden via de kostenstaten inbrachten, waren gemiddeld bijna dubbel zo hoog als de maximumprijzen van de Vlaamse regering.’ In een voetnoot van het rapport staat fijntjes: ‘Voor overnachtingen in Parijs en Cannes liepen de overschrijdingen zelfs op tot 117 procent en 281 procent.’
De VRT betaalt ook productievoorschotten, en die worden soms gebruikt om restaurant-, representatie- en hotelkosten te betalen. Opnieuw een paar voorbeelden: een rekening van 215 euro per persoon voor een bezoek aan ‘een eersteklasserestaurant’. Een factuur voor een residentieel seminarie van drie dagen in België liep op tot 493,8 euro per persoon (zonder btw), met kamertarieven tot 234 euro. De tarieven van de Vlaamse Gemeenschap bepalen 108 euro.
NIET BEVOEGD
In het algemeen heeft het Rekenhof klachten over slechte rapportering. Zo dienen zowel personeelsleden als directieleden soms geen originele btw-briefjes in. ‘Dat moet nochtans voorkomen dat het personeelslid restaurantkosten van de VRT terugvordert én als beroepskosten indient bij zijn belastingaangifte.’
Ten slotte worden de – schaarse – regels die de VRT zijn personeel en directie oplegt soms niet nageleefd. ‘Zo werden zes kostennota’s ondertekend door een persoon die niet bevoegd was om de betrokken bedragen goed te keuren. In 37 gevallen ondertekende alleen de functioneel leiding-gevende een kostennota, en niet een delegatiehouder. Daarbij bleek niet dat de functiehouder in opdracht handelde.’
Dat er bij de VRT nogal kwistig werd omgesprongen met onkostennota’s, geeft de VRT zelf toe, zij het impliciet. Eind september beloofde de openbare omroep onder meer ‘een aangepaste richtlijn voor het VRT-management te zullen uitvaardigen’.
Vlaams Parlementslid Carl Decaluwé is geschokt door de conclusies van het Rekenhof. ‘Ik heb een verzoek tot interpellatie ingediend’, zegt hij. ‘Ik wil zo snel mogelijk duidelijkheid.’
HET INTEGRALE REKENINGENBOEK VINDT U OP http://jsp.vlaamsparlement.be/docs/stukken/2008-2009/g36-1.pdf
DOOR KARL VAN DEN BROECK
