We zullen hem niet bij naam noemen, maar het laatste middel waarmee een controversiële Vlaamse arts, zonder enige ernstige wetenschappelijke indicatie, chronischvermoeidheidssyndroom (CVS) wilde bestrijden, werkt niet. Dat blijkt uit de resultaten van een vrij grootschalige klinische test, die verschenen in Annals of Internal Medicine. Er genazen meer mensen in de controlegroep die het middel niet kreeg dan in de behandelde groep. Het placebo-effect speelde hier ongetwijfeld een rol.

Het middel was rituximab, dat instrumenteel kan zijn in de strijd tegen kanker of auto-immuunziekten waarbij afweercellen verkeerdelijk lichaamseigen cellen aanvallen. Ondanks de initiële hoop heeft het dus geen effect op CVS. Het kan ernstige neveneffecten veroorzaken.

In Proceedings of the National Academy of Sciences verscheen wel een studie waarin wetenschappers voor het eerst een test beschrijven die kan aantonen dat iemand aan CVS lijdt. De test steunt op een ‘nanonaald’ waarmee piepkleine veranderingen in de elektrische activiteit van bloed- en afweercellen gemeten kunnen worden.

Voor mensen met CVS zal het een zegen zijn, want eindelijk is er een test waarmee kan worden ‘bewezen’ dat ze effectief ziek zijn. Vroeger werd daar weleens aan getwijfeld.