Victoria creëert “Solidatus!”.

Het is niet bepaald een fraai beeld dat Stefan Perceval toont van de familie als hoeksteen van de maatschappij, maar het sluit wel aan bij het doemdenken dat gewoonlijk bij het einde van elke eeuw opkomt. Je ziet het stuk dan ook best als een grote metafoor voor alles wat in de waanzinnige 20ste eeuw aan waarden is kapotgegaan.

De vader ( Koen Van Impe) in “Solidatus!” is een militair in ruste, blind zogezegd, van alle oorlogen thuis. Alles en iedereen kleinerend maakt hij de inventaris op van zijn bestaan. Buitenshuis vierde hij triomfen, in het kleine gezin ziet hij niets dan tegenvallers.

Zijn vrouw ( Hilde Wils), de naïviteit zelve, is haar kinderstemmetje nooit kwijtgeraakt en kan alleen kip met appelmoes serveren.

Zijn dochter ( Brenda Bertin), op wie hij alle hoop stelde, is dik en lelijk, amper goed voor majorette en ongeschikt voor de gewelddadige buitenwereld. Met de zoon ( Erik Kempeneers), travestiet in een obscure bar, loopt de communicatie voortdurend spaak.

Stefan Perceval, broer van Luc ( Toneelhuis) en Peter ( De 3 Pees), schreef “Solidatus!” in opdracht van Victoria (Gent), een productiehuis dat vooral geïnteresseerd is in “Groeiwerk”. Als acteur liet Perceval zich al opmerken in “Blue Balls”, zijn eindwerk aan Studio Herman Teirlinck, een zelf geschreven monoloog waarvoor hij door Victoria-directeur Dirk Pauwels werd gecoached. Bij Victoria kreeg hij een rol in “Wysiwyg” ( Paul Mennes) en nu regisseert hij er, met Sam Bogaerts als mentor, zijn eerste volavondstuk.

Door alles toe te spitsen op de vaderfiguur verglijden de andere personages van “Solidatus!” tot randfiguren, hulpstukken zelfs die het absurde van de situatie, hoe realistisch ook van taal, moeten aanscherpen. De vader staat voor koloniale veroveraar, dominerende bezitter en patriarchale behoeder, voortplanter evengoed als verwoester. Zijn enige geliefde is zijn geweer, waarmee hij ten slotte de anderen liquideert.

Al maakt zijn gezin hem krankzinnig, hij is het tegengestelde van de vaderfiguur uit “De vader” (1887) van August Strindberg (1849-1912). Strindberg en anderen huiverden voor de opkomst van de sterke vrouw. Het bleek niet nodig. Perceval maakt de balans op van onze eeuw en ziet alleen mannelijke autoriteiten die het bevel geven mensen te vermoorden. “Soms moet je ze blindelings volgen”, zegt de vader, die hunkert naar genegenheid terwijl hij alle pogingen daartoe afwijst: “Wat haat ik het woord liefde!”.

“Solidatus!” is voor een groot deel een bijna-monoloog met een imposante Koen Van Impe als de vader. Een cynische weergave van het pessimisme waarmee jongeren de volgende eeuw tegemoet zien.

Reisvoorstellingen. Info: Tel. (09) 269.09.69 (Victoria).

Roger Arteel