?HMA? van Guy Cassiers.
In het theaterwerk van Guy Cassiers huizen twee zielen : een gretigheid naar taal en een visuele nieuwsgierigheid. In tegenstelling tot de gevleugelde uitspraak van Goethe, kunnen die twee theaterpolen tekst en beeld het best met elkaar vinden. Ze lopen elkaar zelden voor de voeten en in het recente werk van de Vlaamse regisseur zijn ze zelfs twee handen op één buik. Dat Cassiers (36) ongeveer 15 jaar geleden een beeldende-kunstopleiding voltooide, verklaart die geslaagde fusie niet maar verheldert wel zijn aandacht voor de theaterspecificiteit van beide expressievormen.
Tegelijk weerspiegelden recente producties als ?De pijl van de tijd? (1994) of ?Kahaani? (Knack 22/1) een bijzondere aandacht voor fictie en realiteit, de weergave ervan en de herinnering, het natuurlijke en het kunstmatige. En ook ?Hersenschimmen?, Cassiers nieuwste productie die deze week bij het Brusselse Kaaitheater in première gaat, wijst op papier althans in eenzelfde richting. Om die thematiek verder uit te diepen werkte Cassiers vaak samen met videast Walter Verdin. Niet alleen in ?De pijl van de tijd?, maar ook in de bekroonde regie van ?Angels in America? twee jaar geleden bij het Ro Theater, boden Verdins beelden een bijkomende verrassende invalshoek.
Ook voor ?HMA?, het stuk dat eind vorig seizoen op het KunstenFESTIVALdes Arts zijn première beleefde en nu op tournee gaat, was Verdin in de weer. Zijn beelden verschijnen op een scherm boven de witte lege bühne met kleine estrade, schuiven over elkaar, geven commentaar op het gebeuren op het podium maar zijn zelden gratuit.
Het bühnebeeld doet wat Japans aan en dat is niet zo vreemd. ?HMA? is Cassiers bewerking van ?Hiroshima mon amour?, het filmscript van Marguerite Duras voor de film van Alain Resnais uit 1959. Een Franse actrice heeft tijdens het draaien van een film in Japan een kortstondige maar heftige relatie met een Japanner. Dit weekt de pijnlijke herinnering los aan een verboden oorlogsliefde met een Duitse soldaat, die schuift vervolgens over het heden om er uiteindelijk helemaal mee te versmelten.
Het knappe aan ?HMA? is dat Cassiers, Verdin en de twee meticuleuze acteurs ( Herman Gilis en Catherine ten Bruggencate) het hele verhaal ter plekke lijken te bedenken en dàt ook aan de toeschouwer zichtbaar maken. Een close-up van twee verstrengelde armen onder een overheadprojector zegt in dit geval meer dan tien omhelzingen.
Paul Verduyckt
Uitgebreide tournee door Vlaanderen tot 25/4. Data en plaatsen tel. (KunstenFESTIVALdes Arts) 02/219.07.07.
HMA : gretigheid naar taal en visuele nieuwsgierigheid.
