Nu Seanergy voor de kust van Knokke-Heist een windmolenpark mag bouwen, trekken de tegenstanders naar de Raad van State.
Met een verrassend kort perscommuniqué en zonder de tekst van haar ministerieel besluit van 25 juni 2002 publiek te maken, liet federaal minister van Leefmilieu Magda Aelvoet (Agalev) vorige week weten dat Seanergy (Electrabel en baggeraar Jan De Nul) een windmolenpark mag bouwen en exploiteren op de Vlakte van de Raan. Die zandbank ligt 12 à 15 kilometer voor de kust van Knokke-Heist en op enkele honderden meters van de Nederlandse zeegrens. Het blijft echter de vraag of Aelvoet tegemoetkomt aan de economische, ecologische, juridische en diplomatieke bezwaren (zie kader) tegen het project.
De vzw Natuurpunt ‘stelt zich vragen bij het milieuverslag van de Beheerseenheid van het Mathematisch Model van de Noordzee (BMM)’ en ‘betreurt’ de beslissing van de minister. Enkele dagen voor ze haar besluit nam, had Aelvoet gauw nog even met de Nederlandse autoriteiten overlegd. Ook die vergeten hun bezwaren evenwel niet.
Zodra Aelvoets ministerieel besluit met alle bijlagen ter inzage ligt, zal een aantal belanghebbenden naar de Raad van State stappen met het verzoek dat besluit te schorsen en te vernietigen.
Of alle leden van de Vlaamse Vissersbond die stap nog met het nodige sérieux kunnen doen, valt te betwijfelen. De bond spande onlangs samen met Greenpeace, dat nochtans gewonnen is voor een windmolenpark op de Vlakte van de Raan. De bond groepeert zo’n vijfentwintig kustvissers en bepleit (samen met Greenpeace) een compensatie voor de visgronden die het Seanergyproject hen afneemt. De vissers eisen een zone van minstens 3 en liefst 6 zeemijl voor de Belgische kust, exclusief voor vissersvaartuigen van minder dan 70 brutoton. In naam van deze ‘kleinschalige kustvisserij’ hopen zij dan, vooral met de steun van Vlaams minister van Landbouw en Leefmilieu Vera Dua (Agalev) en kustmandatarissen, de grotere vissersvaartuigen uit hun gebied te weren.
De Rederscentrale, waarbij die grotere vissers zijn aangesloten, stapt zeker naar de Raad van State. Behalve haar kritiek op de procedure en de rol van de BMM als rechter en partij, heeft de Rederscentrale vooral bezwaren tegen de omvorming van de zandbodem op de Vlakte van de Raan tot een steenstort (8 km²) om de windmolens te stabiliseren. Daardoor zullen tong en platvis dit paaigebied verlaten en dreigen de garnalen ten prooi te vallen van niet-commerciële en dus welig tierende soorten als de zeebolk.
Met welke argumenten de actiegroep Don Quichotte en de gemeente Knokke-Heist naar de Raad van State zullen trekken, is minder duidelijk. De ‘vernuftige edelman van La Mancha’ is hier niet Leopold graaf Lippens burgemeester van Knokke-Heist, maar Geert Deman. Die is gelieerd met de Vlaamse Vissersbond en parlementair medewerker van Didier Ramoudt (VLD). Deman wil ‘de kusthorizon beschermen als landschap’.
De eigenaars op de zeedijk in Knokke kunnen makkelijker argumenteren. De bouw van de oostelijke strekdam in Zeebrugge met zijn windmolens hebben de waarde van het vastgoed op de zeedijk in Heist ontegensprekelijk verminderd. Het waardeverlies veroorzaakt door een windmolenpark aan de horizon van Het Zoute zal ongetwijfeld nog groter zijn. Het protest van burgemeester Lippens en zijn bestuur van Gemeentebelangen,VLD en CD&V is evenwel niet erg geloofwaardig. In januari 2001, toen er nog tijd was om tegen de geplande windmolens te reageren, werd elk verzet binnen de coalitie door de burgemeester persoonlijk weggelachen. In augustus 2001 lieten Lippens’ zetbaasjes de frontpagina van zijn Stadskrant, na overleg met Electrabel, vollopen met een propagandatekst voor het windmolenpark op de Vlakte van de Raan. Er was zelfs sprake van ‘een toeristische meerwaarde’. Uiteindelijk heeft de CD&V op 11 februari 2002 dan maar een eigen protestbericht verspreid. Het duurde nog tot eind april vooraleer Lippens ‘Don Quichotte’ achternaging en tegen de windmolens ten strijde trok.
Frank De Moor
