Rudy Tambuyser
Rudy Tambuyser Muziekjournalist

Cellist Gautier Capuçon wil ieder concert beleven als een groot feest. Volgende week kunt u meevieren in Brussel.

Op 28 oktober is in het Brusselse conservatorium de Franse cellist Gautier Capuçon te gast. Hij krijgt bij die gelegenheid de Prijs voor de Jonge Musicus van het Jaar van de Vereniging van de Belgische Muziekpers. Samen met zijn broer Renaud, die violist is, behoort hij tot de meest besproken jonge musici van de wereld. Beiden hebben zopas ook een prestigieuze opname van Brahms’ pianokwartetten uitgebracht bij Virgin Classics – reden genoeg om een Con fuoco aan hem te wijden.

Overigens past de term ‘con fuoco’ (‘met vuur’) Gautier Capuçon goed: ‘Het leven is zo kort dat ik ieder concert wil beleven als een groot feest.’, verklaarde hij ooit. Ah, het welbegrepen eigenbelang, kernbegrip van elke ethiek op mensenmaat.

Aan de andere kant mogen bevlogen uitspraken ons niet hinderen bij het luisteren. Kort en goed: een schitterende opname zoals beide Capuçons en pianist Frank Braley ze niet lang geleden maakten van Ravels pianotrio, kan geen toevalstreffer zijn. Hier zijn muzikanten aan het woord die, intelligent en vrij van materiële barrières, de muziek als het ware voor zichzelf laten spreken.

Voor deze nieuwe opname van Brahms’ klavierkwartetten hebben de Capuçons altist Gérard Caussé en pianist Nicholas Angelich uitgenodigd. Deze vier heren zijn uitmuntende kamermusici. Op hun samenspel valt niets aan te merken, noch technisch gezien, noch wat het ‘feestelijke karakter’, het ‘samenkomen’ betreft. In de affirmatieve delen – de finales van het eerste en het derde kwartet, bijvoorbeeld – zijn ze absoluut briljant.

Waar de muziek hulp nodig heeft – emotioneel of tonaal ambigue passages, sequensen, dik gelaagde structuren of rusten – ontbeert ze die naar mijn smaak evenwel te vaak. Je kunt muziek goed kennen en elkaar er blindelings in vinden. Maar je mag haar niet vanzelfsprekend vinden. Ambiguïteit is niet aleatorisch, noch hormonaal van aard. Sequensen zijn bij Brahms geen herhalingen, geen retorische leepheid, maar hebben zin en moeten ook zinvol gevonden worden. Gelaagdheid vergt clair-obscur, anders dreigt het cliché van Brahms als geleerde vetzak. Stiltes vergen empathie, geen ongeduld.

Waarbij we graag Artur Schnabel citeren, de leraar van Angelichs leraar, die Brahms zelf nog heeft gehoord in zijn eerste kwartet: ‘Met de noten kan ik niet beter overweg dan veel andere pianisten. Maar de pauzes tussen de noten, ah, daarin woont de kunst.’

PIANOKWARTETTEN VAN BRAHMS, VIRGIN CLASSICS 50999 519310 2 5

Meer klassiek op blogs.knack.be/dissonant

Rudy Tambuyser

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content