Koen Meulenaere
Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Mocht de inquisitie nog bestaan, dan stonden Rik Torfs en Staf Nimmegeers naast elkaar op de brandstapel. Rik en Staf flambés. De enige twee vertegenwoordigers van de kerk die een vlotte entree tot de massamedia hebben, zijn beide kerels die onmiddellijk in de ban zouden worden geslagen, zo Rome niet met een schrijnend tekort aan leden voor en achter het altaar kampte.

Over Staf Nimmegeers houden wij u op de hoogte. Na elke ‘Kwaad Bloed’ over hem stuurt Staf ons een briefje om te bedanken voor de aandacht. ‘Maar wat ge blijkbaar niet wist’, luidt het dan telkens, ‘is dat ik ooit een keer…’. En wat dan volgt, kan echt niet meer in de Knack. Die Staf overtreft werkelijk alles wat men zich in zijn naarste dromen kan voorstellen bij ‘een progressieve pas- toor’. Vaticanum II heeft veel kwaad aangericht, maar erger dan Nimmegeers is ons nooit ter ore gekomen.

Overtreedt Staf met plezier alle elf de Tien Geboden, dan doet Rik Torfs het niet voor minder. ‘Hoogleraar kerkelijk recht’ is de titel die hij op zijn kaartje voert, maar wij betwijfelen of hij ooit een kerk vanbinnen gezien heeft. Over sport, sterke drank, en aangebrande films… vraag maar op, het zal raar zijn dat hij een boek moet raadplegen. Maar probeer niet te vernemen of een kardinaal hoger is dan een misdienaar, want dát antwoord dient hij u schuldig te blijven. Zeg ‘ Dominus vobiscum‘ en beloof hem een miljoen als hij de frase kan vervolledigen, er zal geen cent uit uw zakken verdwijnen. Voor Torfs is Dominus vobiscum wat Le Garage was voor Elio Di Rupo: een adreske om te onthouden.

In De slimste mens ter wereld werd Rik gevraagd een lijstje te geven van de laatste tien pausen. Verder dan Pius de zesde geraakte hij niet. Toen even later de wielerwedstrijd Milaan-Turijn aan bod kwam, pakte Rik alle honderd vijftig te winnen seconden. Je hebt soms quizfanaten, of een jandoedel als Michel Wuyts, die de erelijstjes van alle belangrijke wielerkoersen van buiten hebben geleerd. Wie werd tweede in de Tour de France van 1957? Marcel Janssens uit Edegem! En Jan Adriaenssens was negende. Maar iemand die nog uit het blote hoofd weet wie veertiende eindigde in Milaan-Turijn in 1976, dat hadden wij nog nooit meegemaakt.

De tweeëntwintig Rode Duivels op de wereldbeker 1986, daarvoor moest zelfs Frank Raes passen. Torfs somde ze moeiteloos een na een op, inclusief vergeten namen als Dany Veyt en Filip Desmet. En nuanceerde nog dat Erwin Vandenbergh en René Vandereycken voortijdig huiswaarts waren gekeerd. De eerste vanwege een blessure, de tweede vanwege kritiek op Guy Thijs, Enzo Scifo, Franky Vercauteren, de scheidsrechters, de pers, en de mensheid in het algemeen.

De vraag welke wilde wichten er ooit hadden geposeerd voor de badpakkenspecials van P-magazine? Weer het maximum voor Rik Torfs. Maar van de twaalf apostelen kende hij er slechts twee: Petrus Oud Bruin, en Petrus Triple.

Het enige wat Torfs nog gemeen heeft met God, zijn veronderstelde inspiratiebron en via de Heilige Stoel zijn academische betaalheer, is de alomtegenwoordigheid. Ons Heerke in de hemel, op de aarde, en op alle plaatsen. Torfs in de kranten, in de weekbladen, en op alle radio- en televisiestations. Discussieprogramma’s, duidingsreportages, sportuitzendingen, entertainment, realityshows, eerste dag, zesde dag, zevende dag… overal zit Rik. Bijna even erg als Marc Reynebeau, maar Rik is gelukkig geestiger. En bezondigt zich, voorlopig althans, niet aan de vulgariteiten en flauwiteiten waarop onze voormalige chef-boeken ondertussen een patent heeft.

‘Waarom gebruikt Pamela Anderson bij het zwemmen nooit de schoolslag? Als ze nat wordt, gaat ze meteen op haar rug liggen.’ Dat is tegenwoordig het niveau Reynebeau. Men mag over Manu Ruys veel zeggen, maar zolang hij bij De Standaard de plak zwaaide, had geen enkele van zijn redacteurs er nog maar aan moeten denken om zo een obsceniteit uit te kramen, laat staan op de openbare televisie. En dan moet u weten dat de huidige hoofdredacteur, Peter Vandermeersch, een tijdje geleden zijn geliefde VRT de les spelde omdat programma’s als Als mijn haar maar goed zit en De leeuwenkuil volgens hem bol stonden van platte schunnigheden en goedkope beledigingen aan het koningshuis. Selectieve verontwaardiging, ziedaar de nieuwe redactielijn aan de Gossetlaan.

Rik Torfs, het zal niemand verbazen, schrijft ook in De Standaard. Een tweewekelijkse column, afwisselend met… Staf Nimmegeers! Men hoeft niet al te achterdochtig te zijn om in dat alles een complot te vermoeden. Rik en Staf zijn infiltranten in de kerk. Saboteurs, uitgestuurd door de loge. Tempeliers! En wie ’tempelier’ zegt, zegt ‘anagram’. Er zijn genoeg professoren geschiedenis of Engels die daar tegenwoordig romansgewijs een dikbelegde boterham mee verdienen.

Hussel de letters van ‘Staf Nimmegeers’ dooreen, en zet daar het anagram van ‘Rik Torfs’ achter, en u krijgt: ‘Gratis femmes en kirt fors.’ Waarmee het zedelijk gedrag van beide heren vrij nauwkeurig omschreven wordt. Maak een zin met de letters uit ‘Rik’ en ‘Staf’, en het wordt: ‘Ik straf’. En dat is hun ware bedoeling: het straffen van de kerk. Waar Rik of Staf verschijnen, zijn de Twaalf Artikelen des geloofs in gevaar, en gooien de laatste kwezels hun fatsoen weg.

Om hun aanwezigheid in de media te bestendigen en te commercialiseren, hebben Torfs en Nimmegeers zopas een eigen productiemaatschappij opgericht: Woestijnmis. Rijkelijk contract bij de VRT, en een zetel in de raad van bestuur van de VUM.

Koen Meulenaere

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content