Getoetst aan de praktijk: hoe kan prostitutie een wettelijke basis krijgen?
Vera Dua (Agalev) gelooft dat het wettelijk maken van prostitutie de beste basis vormt voor goede sociale statuten. Volgens het huidige artikel 380bis van het Belgisch strafwetboek is elke aanwerving met het oog op prostitutie strafbaar. Dua stelt voor exploitanten van prostitutiehuizen een wettelijke erkenning te geven mits ze aan een aantal voorwaarden voldoen die betrekking hebben op de vrijheid (het recht om een klant te weigeren), veiligheid, gezondheid (condoomgebruik) en arbeidsomstandigheden (voldoende sanitair) van de prostituee enerzijds en op het vermijden van overlast voor de gemeenschap anderzijds. Dat zou dan duidelijk gestipuleerd kunnen worden in een type arbeidscontract. Een in 1950 in New York ondertekende internationale overeenkomst die vertrekt vanuit een abolitionistisch standpunt ten aanzien van prostitutie en door België geratificeerd werd, zou ook moeten aangepast worden.
Vindt Didier Verbeke van de sociale inspectie van Brugge, die sinds jaar en dag controles verricht in de sector, dit haalbaar? “In onze samenleving wordt de sector nog sterk in het verdomhoekje gedrukt terwijl de sociaal-economische impact ervan niet te onderschatten valt. Alleen al in het arrondissement Kortrijk zijn er bijvoorbeeld 250 zichtbare bars, al de privé-ontvangsten en escortebureaus buiten beschouwing gelaten. Sommige bars realiseren een omzet van 100.000 frank per avond. De sector is zeer divers. Er zijn vrouwen die 50.000 op een avond binnenrijven zonder hun lijf te verkopen, laten we ons toch niet blind staren op de meer zichtbare vitrineprostitutie. Ik merk op twintig jaar tijd een duidelijke accentverschuiving: een aantal vrouwen kiest nu bewuster om dat werk te doen, en zes op de tien komen daar ook ronduit voor uit. Ik kom soms jonge meisjes tegen van negentien of twintig jaar die geen zin hebben om heel de dag op kantoor te zitten, maar verder blijven er natuurlijk veel klassieke verhalen van vrouwen die in de problemen geraken. Ook klanten zijn minder beschaamd. Ze kropen tien jaar geleden nog in de grond bij een inspectie, maar nu gebeurt het dat een klant er gemakkelijk bij gaat zitten terwijl ik mijn werk doe en vraagt: hoelang gaat het nog duren, meneer?
Wat beogen wij eigenlijk met ons wettelijk systeem: repressie of bescherming? Dat zijn twee heel verschillende uitgangspunten. Een systematische regeling van de sector zoals in Nederland het geval is, zou mijns inziens veel positiever werken dan het gedoogbeleid dat we nu hebben. Het zou de prostituees veel mondiger maken ten aanzien van misbruiken. Want laten we wel wezen: voor een prostituee die eruit wil stappen is in onze maatschappij weinig plaats. De hulpverlening faalt op dat vlak. En ik maak me er ook weinig illusies over dat het beleid hier een prioriteit van zou maken. Ik zou al heel blij zijn mochten we een degelijk sociaal statuut kunnen uitwerken.”
Ria Goris
