Over Cadel Evans, de grote verliezer van de Tour 2008, zei zijn Australische land- en ploeggenoot Robbie McEwen in Knack: ‘Hij is een speciale, zeer snel geïrriteerd. Cadel is altijd zeer gesloten, spaarzaam met woorden, praat niet tegen iedereen, en geeft nooit een complimentje. Hij is hard, maar hém moet je wel zacht aanpakken en veel aandacht geven, of zijn moreel zakt in.’

Ziezo, en dat was een vriend die sprak. Over Carlos Sastre, de grote winnaar van de Tour 2008, zouden zelfs zijn vijanden zeggen dat hij een aangenaam mens is. ‘Zouden’, want zeker weten we dat niet: Carlos hééft geen vijanden. ‘Te goed om coureur te zijn’, dat was het probleem van de minzame Spanjaard, die op zijn eerste grote triomf heeft moeten wachten tot zijn 33e, een gevaarlijke leeftijd.

Sastre dankt zijn eerste Tourzege, de derde Spaanse op rij, aan één goede aanval in de beklimming van Alpe d’Huez, waar hij de immer afwachtend koersende Evans voldoende achterstand aansmeerde om in de lange tijdrit op de voorlaatste dag buiten schot te blijven. Hij dankt zijn zege ook aan zijn sterk CSC-team, met klimmers als de Luxemburgse gebroeders Fränk en Andy Schleck, en met gepatenteerde hardrijders als de Zwitser Fabian Cancellara, de Duitser Jens Voigt, en de Noor Kurt-Asle Arvesen. Het geheel netjes gedirigeerd door de Deense ploegleider Bjarne Riis, die in 1996 de Tour won, maar daartoe tot en met zijn tubes vol epo had gespoten.

Na de grote bekering is Riis een hardnekkig tegenstander van doping, althans zo beweert hij zelf. Riis zweert bij teambuilding. Stuurt in het putje van de winter zijn renners op overlevingstocht door de donkerste wouden van Noorwegen, waarin hij eerst een roedel hongerige beren heeft uitgezet. Wie het er levend afbrengt, moet met een vlot van Zweden naar Finland en terug, dwars over de Botnische Golf. Dit alles helpt naar verluidt bij het oprijden van de Galibier in de zomer, u moet het zelf maar eens uittesten.

Carlos Sastre heeft in elf jaar profcarrière maar voor twee ploegen gereden: vijf jaar voor het Spaanse Once waar hij een helpersrol vervulde, en daarna zes jaar voor het Deense CSC, waar hij werd aangetrokken als co-kopman voor het rondewerk, naast de Italiaan Ivan Basso. Die hielp hij in 2006 aan de eindzege in de Ronde van Italië. Een maand later kreeg Basso startverbod in de Tour, omdat zijn naam voorkwam op de klantenlijst van de Spaanse ‘bloeddopingdokter’ Eufemiano Fuentes. Daardoor werd Sastre op de valreep kopman voor de Tour. Lange tijd had hij de eindwinst binnen bereik, maar door een slechte tijdrit eindigde hij pas vierde, opgewaardeerd naar derde omdat winnaar Floyd Landis op doping was betrapt. Toen dan de Ronde van Spanje, zijn eigenlijke doel, van start ging, was de energietank al flink aangesproken, maar toch eindigde Carlos in zijn derde grote ronde van dat jaar opnieuw vierde.

Sastre werkte zich op tot een van de beteren in het peloton, maar won zo goed als niets. Twee ritten in de Tour, waarvan dan nog een omdat Landis gedeclasseerd werd, en nog een drietal koersen in Spanje, dat was alles. Zijn beste resultaten waren twee tweede plaatsen in de eindstand van de Ronde van Spanje, waarvan ook weer een door declassering van de winnaar, in casu Roberto Heras.

Sastre is buiten de koers een bescheiden familieman. Toen hij in 2003 op AX-3-Domaines in de Pyreneeën zijn eerste Touretappe won, stak hij tot afgrijzen van de wielerpuristen een fopspeen in zijn mond en reed zo over de finish, een eerbetoon aan zijn pas geboren dochter. Ondertussen heeft hij ook een zoon.

Privé werd hij zwaar getroffen door de dood van zijn schoonbroer Jose-Maria Jimenez, in de jaren negentig in het hooggebergte de evenknie van Marco Pantani. Jimenez was drie keer bergkoning in de Ronde van Spanje en won er negen ritten. Helaas eindigde hij ook als Marco Pantani. Verslaafd aan doping en later drugs en alcohol belandde hij in de goot, en overleed in december 2003.

De Spaanse voetbalploeg heeft het Europees Kampioenschap gewonnen, Rafaël Nadal zowel Roland Garros als Wimbledon, Alberto Contador de Ronde van Italië, Carlos Sastre de Ronde van Frankrijk. Het is duidelijk: Spanje is weer baas. Waarop wacht koning Albert om de hertog van Alva nog eens te bellen?

Koen Meulenaere