Griekse yoghurt wordt verkregen door uit gewone yoghurt een deel van het vocht te zeven, waardoor de yoghurt smeuïger wordt en in verhouding meer vet bevat (10 gram vet per 100 gram yoghurt). Soms wordt nog room toegevoegd.
Om skyr (IJslandse yoghurt) te maken wordt aan gewone yoghurt stremsel (skyr) toegevoegd, waardoor de aanwezige bacteriën een flinke boost krijgen. Vervolgens wordt de bovenste, waterige laag afgeschept, waardoor de yoghurt verder indikt. Skyr bevat daardoor meer eiwitten en minder vet dan Griekse yoghurt.
Kefir (Bulgaarse yoghurt) wordt gemaakt van ingedikte melk en magere melkpoeder. Kefir is vetter dan gewone volle yoghurt. Naast de yoghurtbacteriën worden ook gisten toegevoegd. Kefir bevat koolzuurgas, waardoor het een beetje prikt.
Drinkyoghurt is dunne yoghurt met toegevoegde zoetstof of vruchtensmaak.
