Wie heeft de macht in Hollywood ?
?Hit & Run? is symptomatisch voor de staat van de huidige filmcultuur. De meest lezenswaardige boeken over Hollywood gaan vandaag evenzeer over agenten, accountants en producers als over de echte creatieve krachten de sterren, schrijvers en regisseurs. In deze tijd van multimedia-conglomeraten, synergie, mega-deals en merchandising is het verhaal van de filmindustrie het verhaal van wie aan de touwtjes trekt, wie de macht heeft en hoe met die macht wordt omgesprongen. En helaas heeft dit laatste vaak minder te maken met de films zelf dan met hebzucht, ego, machtswellust, rancune, megalomanie, cocaïneverslaving en in sommige gevallen pure criminaliteit.
Hieronder een aantal insiders-getuigenissen van het reilen en zeilen in het moderne Hollywood.
?Indecent Exposure? (Morrow, 1982) van David McClintick. Een briljante reconstructie van het David Begelman schandaal bij Columbia in de jaren zeventig. De overspannen studiobaas had de naam van de acteur Cliff Robertson vervalst op een cheque van 10.000 dollar. Begelman pleegde inmiddels zelfmoord. McClintick werkt aan een biografie van Frank Sinatra.
?Final Cut? (Morrow, 1985). Gewezen United Artists vice-president Steven Bach verhaalt hoe de uit de hand gelopen superproductie ?Heaven’s Gate? de studio tot zinken bracht.
?Wired : The Short Life and Fast Times of John Belushi? (1986). Bob Woodward over het korte leven van de komiek die in 1982 sterft aan een overdosis in een bungalow van de Chateau Marmont in Los Angeles.
?Outrageous Conduct? (1988) van Stephen Farber. Een explosie op de set van de Steven Spielberg productie ?Twilight Zone : The Movie? doet een helikopter neerstorten en veroorzaakt de dood van acteur Vic Morrow en twee kinderen. Regisseur John Landis die de wetgeving op kinderarbeid en de veiligheidsvoorschriften aan zijn laars lapte, wordt beschuldigd van onvrijwillige doodslag. De hele blockbuster Hollywood mentaliteit staat terecht : voor het volmaakte special effect worden mensenlevens opgeofferd. Landis wordt vrijgesproken.
?Fade Out : The Calamitous Final Days of MGM? (Morrow, 1990). Peter Bart, de huidige hoofdredacteur van de showbizz bijbel Variety, brengt een pijnlijk ooggetuigenverslag van de ondergang van de prestigieuze studio van de brullende leeuw.
?You’ll Never Eat Lunch in This Town Again? (Random House, 1991). De Oscar winnende producente Julia Phillips spaart niemand in dit bedenkelijk staaltje van showbizz onamisme. Zelfs François Truffaut wordt van zijn voetstuk gehaald en afgeschilderd als een rancuneuze huichelaar.
?The Devil’s Candy? (Houghton Mifflin, 1991). Fascinerende kroniek over het maken van de commerciële fiasco ?The Bonfire of the Vanities? door de voormalige recensente van de Wall Street Journal, Julie Salamon.
?The Kid Stays in the Picture? (Hyperion, 1994) van Robert Evans. Autobiografie van de ster-producer die ten val werd gebracht door zijn cocaïne-verslaving en die betrokken was bij de zogeheten ?Cotton Club Murders?.
P.D.
