In uw editie van 19 oktober lees ik uw artikel ‘ Vreemd vonnis’, over de recente uitspraak van het Antwerpse hof van beroep inzake Het Gevaar Demol. In dit boek betogen de twee linkse journalisten Eric Goeman (woordvoerder Attac) en Ron Hermans (woordvoerder Groen!) dat de voormalige hoofdcommissaris van Schaarbeek ettelijke keren de wet overtrad, betrokken was bij een beruchte wapenroof en zelfs gelieerd kan worden aan de Bende van Nijvel.
Excusez du peu.
Men zal zich misschien herinneren dat een vonnis in eerste aanleg beide journalisten in het gelijk stelde, maar dat het hof van beroep dit vonnis wegveegde met een ondubbelzinnig en duidelijk arrest. In voornoemd artikel toont de tegenpartij zich echter een barslechte verliezer en tracht zij alsnog haar gram te halen, hierin bijgetreden door een juridisch inconsequente Dirk Voorhoof. Hun kritiek op het arrest dient zich volgens mijn bescheiden mening echter te vertalen in een procedure voor Cassatie en niet in een partiële lezing ervan in de pers. Het hof van beroep heeft wel degelijk vastgesteld dat beide auteurs doelbewust de eer en de goede naam van Johan Demol hebben geschonden en kennelijk over de schreef gingen. Zij hebben volgens het hof niet getracht de journalistieke deontologie in acht te nemen. Zonder technisch te willen worden, kan ik u zeggen dat bij de toepassing van art. 1382 van het Burgerlijk Wetboek klassiek naar een theoretische referentiepersoon wordt verwezen: wat zou een zorgvuldige journalist op dat ogenblik met dezelfde informatie (of het ontbreken ervan) gedaan hebben? Het is dan ook niet zo dat het hof van oordeel is dat alles wat een journalist schrijft te allen tijde absoluut waar of neutraal moet zijn. Met alle respect, maar de analyse van Voorhoof is ongenuanceerd en veralgemenend.
Het zogenaamd ‘schraal gemotiveerd arrest’ doet wat het moet doen: namelijk fout, schade en oorzakelijk verband tussen beide vaststellen. De enkele voorbeelden die het hof aanhaalt, tonen overduidelijk de malafide intenties van de twee auteurs aan.
Ook stelt het hof vast dat deze zelfverklaarde onderzoeksjournalisten nagelaten hebben mijn oorspronkelijk boek De zaak Demol, een commissaris geflikt als een van hun belangrijke bronnen te citeren. Moeten toegeven dat ze bij politieke vijand nr. 1 de mosterd haalden in verband met de voorgeschiedenis van Demol, had natuurlijk het serieux van hun ‘onderzoeksjournalistiek’ danig ondergraven…
Zoals onze raadsman Erland Pison aangaf na de uitspraak, is ook voor onze partij het recht op vrije meningsuiting een zeer hoog goed. Dit recht heeft echter niets te maken met het wetens en willens belasteren van personen en hen valselijk betichten van betrokkenheid bij misdrijven zoals bendevorming, inbraak bij nacht, belemmering van de rechtsgang, enzovoort.
De verliezers mogen overigens tevreden zijn dat de raadsheren van het hof het adagium ‘In der Beschränkung zeigt sich der Meister’ hebben toegepast. Het zorgt namelijk voor het beperken van de kostprijs bij de publicatie van het arrest (in De Morgen).
Het was een vreemd vonnis, inderdaad. Maar wel een correct arrest.
Filip De Man, volksvertegenwoordiger Vlaams Belang.
