De Franse seriemoordenaar Michel Fourniret staat sinds 27 maart terecht voor zeven moorden tussen 1987 en 2001. Hij wordt ook beschuldigd van ontvoering en poging tot verkrachting van drie nog levende Belgische slachtoffers. Zijn vrouw Monique Olivier moet zich verantwoorden voor haar rol in vijf van de zeven moorden.

In het Noord-Franse Charleville-Mé- zières, op vijftien kilometer van de Belgische grens, troepen ruim 350 journalisten uit heel Europa samen. Reden van de massale belangstelling is het proces rond het koppel Fourniret-Olivier.

‘Niet achter gesloten deuren, lippen op elkaar.’ Met die geschreven mededeling in de hand veroorzaakte Michel Fourniret al opschudding op dag één van de assisenzaak. Hij weigert te praten zolang pers en publiek aanwezig zijn. Wel gaf hij voorzitter Gilles Latapie een zeven pagina’s tellende handgeschreven brief. Maar de assisenvoorzitter weigerde die verklaring voor te lezen. De brief begint met de zin: ‘Het is moeilijk het woord te nemen wanneer wat men te zeggen heeft niet mooier is dan de stilte.’ Verder noemt Fourniret Monique Olivier een romantische arme drommel die verstrikt raakte in zijn perverse spelletjes en die van hem kreeg waar ze naar snakte. Fourniret heeft het in zijn hoogdravende tekst ook verschillende malen over ‘zijn recht om de stilte te bewaren’ en richt zich tot zijn drie pro-Deoadvocaten die hij vraagt zich terug te trekken. De advocaten blijven echter op post omdat de procedure dat vereist.

Ook de tweede dag van het proces verliep niet zonder incidenten. Fourniret, die al te kennen had gegeven enkel op de eerste dag aanwezig te willen zijn, weigerde zijn cel te verlaten. Hij gooide zich op de grond en moest manu militari naar het justitiepaleis worden gebracht. Het Openbaar Ministerie eist dat hij elke dag van het proces bijwoont uit respect voor de slachtoffers. Maar dat belet hem niet om te blijven zwijgen. Hij zette de families van de slachtoffers wel onder druk. ‘Als de burgerlijke partijen bepaalde zaken achter gesloten deuren behandeld willen zien, kunnen ze op mijn medewerking rekenen’, aldus Fourniret. ‘Voor de andere dossiers kan ik niets beloven.’

Maandag en dinsdag kwam de mislukte ontvoering van de toen 13-jarige Marie Asuncion aan bod. Het Belgische meisje zette de politie op het spoor van Fourniret nadat ze had weten te ontsnappen uit zijn bestelwagen. Op 14 en 15 april draait het proces rond de ontvoering en de moord op de Waalse Elisabeth Brichet. De assisenzaak zal minimaal twee maanden duren. Nochtans lijdt het weinig twijfel dat Fourniret een levenslange gevangenisstraf te wachten staat. De vraag luidt of Monique Olivier er met een mildere straf afkomt.

Het proces moet duidelijkheid brengen over haar rol in het criminele pact dat ze met ‘het monster van de Ardennen’, zoals Fourniret zichzelf noemt, sloot. Is zij werkelijk de onderdrukte vrouw die ze beweert te zijn? ‘Zij was de lucifer, hij het dynamiet’, klonk het in het psychiatrisch verslag. Het was Olivier die de bestelwagen bestuurde toen ze de meisjes ontvoerden. Zij lokte de slachtoffers met een smoes. Omdat haar man enkel maagden wou verkrachten, voelde zij eerst bij de meisjes of het maagdenvlies er nog zat.

Een zoekertje in het katholieke blaadje Le Pélerin was de start van het ‘monsterverbond’ tussen Fourniret en Olivier. Hun briefwisseling begon toen Fourniret tussen 1984 en 1987 in de gevangenis zat voor verkrachting. Hij beloofde haar eerste man te zullen vermoorden. In ruil daarvoor zou zij hem helpen jonge maagden te ontvoeren. Zij hield woord, hij niet. Amper drie maanden na zijn vrijlating ontvoerden ze hun eerste gezamenlijke slachtoffer, de zeventienjarige Isabelle Laville. Zij pikt het meisje op, hij verkracht en wurgt haar. Het scenario zou zich meerdere keren herhalen.

Dit proces is pas het begin voor Fourniret. Het Franse gerecht stelde hem namelijk enkele weken geleden nog in verdenking voor de verkrachting en de moord op de Britse studente Joanna Parrish en op de negentienjarige gehandicapte Marie-Angèle Domece. Ook voor de moord op de vrouw van zijn ex-celgenoot moet hij nog terechtstaan. Verder heerst er ook onduidelijkheid over het lot van twee au-pairmeisjes die volgens buren zijn verdwenen na hevige discussies in Fournirets woning. En dan is er nog de verdwijning van Estelle Mouzin, het 19-jarige meisje dat in 2003 ontvoerd werd nabij Parijs. Het gerecht van Dinant onderzoekt de zaak opnieuw op verzoek van het Franse gerecht, nadat was gebleken dat Fournirets alibi voor die dag niet waterdicht is.

DOOR ANN-SOFIE DEKEYSER

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content