De voormalige Sabena-baas vertelt zijn verhaal.

Pierre baron Godfroid schreef het relaas neer van zijn vijf jaar aan de top van Sabena, ?Op zoek naar verloren tijd en geld.? Hij nam in februari dit jaar ontslag. Niet omdat de vakbonden zijn kop wilden, zoals algemeen is aangenomen. Maar omdat, zoals hijzelf beschrijft, de politici kortzichtig waren en de uitvlagging van de piloten naar het lagekostenland Luxemburg verhinderden. En omdat aandeelhouder Swissair er geen vertrouwen meer in had en de zaken liever zelf in handen nam.

Het schrijverswerk zal de aristocratische Godfroid ongetwijfeld gelouterd hebben. Maar zijn boek brengt weinig nieuws over de vijf cruciale jaren van de luchtvaartmaatschappij. Het schetst ook geen visie op het luchtvaartbedrijf. Het draagt wel anekdoten aan, herinneringen (met foto’s van allerlei plechtigheden en lange opsommingen van vrienden) en veel afrekeningen.

De voormalige, succesvolle, topman van Campbell Food Europe, die zopas werd benoemd tot voorzitter van zowel de voedingsgroep Spadel als de vrachtwagen- en busseninvoerder Scania Belgium, waagde zich op vraag van toenmalig Verkeersminister Jean-Luc Dehaene (CVP) in het Sabena-avontuur. Een stommiteit, zegden collega’s, maar voor Godfroid was Sabena ?le moment fort? uit zijn loopbaan. In zijn zoektocht naar een industriële partner mislukte hij bij KLM en British Airways, moest een louche aanval afslaan van Georges Gutelman, wiens Belgische luchtvaartmaatschappij TEA even later zelf over de kop ging en die nu Virgin Express geworden is. Hij voelde zich daarna erg thuis bij Air France en toen die verhouding spaak liep, trok hij manifest met weinig enthousiasme naar Swissair.

Godfroid verteert de houding van de vakbonden bij Sabena niet ?zij krijgen de rekening gepresenteerd.? Veel sneller gaat hij heen over andere fouten de filialisering, de chaotische vliegtuigaankopen, de wisselkoersmisrekeningen, de getoilleteerde begrotingen, de ongelooflijk hoge gewaarborgde opbrengsten voor de Belgische privé-aandeelhouders die zwaar in het Sabena-vlees sneden.

Hoewel hij vaak speelde met de gedachte van een sterfhuisconstructie (opdelen van de maatschappij en de rendabele stukken verkopen), meldt Godfroid dat hij zich op een zucht van het succes heeft bevonden. Hij gelooft zelfs dat Sabena zonder een buitenlandse industriële partner had kunnen overleven, mocht de belangrijkste aandeelhouder, de staat dus, niet financieel tekort zijn geschoten en mochten de vakbonden constructief hebben meegewerkt.

Dat het pessimistisch en eigenlijk rancuneus boek verscheen een paar dagen nadat Sabena met al zijn vakbonden een sociaal akkoord over het herstructureringsplan kon sluiten, zal zijn opvolger Paul Reutlinger geen plezier hebben gedaan. Maar Godfroid kijkt verder, zoals hij bij zijn afscheid van het personeel meldde. ?Afspraak met de geschiedenis.?

G.D.

Pierre Godfroid, Op zoek naar verloren tijd en geld, 1996, Tielt, Lannoo, 223 blz., 595 fr.