Zelfs het stuk op het programma dat níét van Sergei Rachmaninov is, de Nocturne voor Orkest van de Canadees Samy Moussa, ademt zijn melancholie, al is het nog heftiger en somberder dan Pianoconcerto nr. 1 en Symfonie nr. 3 van de Rus die daarop volgen. Het ligt voor de hand om ook bij Rachmaninov te gaan voor het grote gebaar, maar toch is een geraffineerde, perfect gebalanceerde aanpak nog sterker. Hoe we dat weten? Omdat de steengoede Russische pianist Nikolai Luganski hem zo uitvoert. Of de sterke verhalen (‘hij blokte drie dagen op het aartsmoeilijke Derde Pianoconcerto van Rachmaninov en speelde het toen zonder partituur’) waar nu zijn of niet, Luganski is vandaag dé ‘Rach’-autoriteit. Stéphane Denève leidt het Brussels Philharmonic, dat pas nog de prestigieuze New Yorkse Carnegie Hall inpakte.
Op 05/04
Rachmaninov
Flagey,
Brussel
