Geboren op 18 juli 1971 in Wetteren. Jurist.

De dertig nadert sneller dan hij had verwacht. Het ene moment luisterde hij nog naar new-waveplaten en ging hij naar zijn eerste optreden, van Front 242. Het volgende moment schakelde hij van Studio Brussel naar Radio 1 over.

Peter Van de Velde groeide als enig kind op een boerderij op. Hij genoot van de vrijheid, de ruimte en het contact met de natuur. Geprivilegieerd noemt hij zijn jeugd. Vooral omdat de hedendaagse mens de producten van de natuur niet meer lijkt te herkennen. ‘Wat voeding is en waar het vandaan komt, is heel abstract aan het worden. Sommige kinderen weten niet meer dat melk van de koe komt en denken dat het gewoon in een doos in het warenhuis staat.’

Hij heeft wel veel vragen bij de mediatieke hysterie rond gekke koeien, dioxine en voedselveiligheid. Zelf zal hij zijn steak er niet voor laten. ‘Ik hoorde een slager op de radio zeggen dat de verkoop van rosbief en biefstuk tijdens een crisis spectaculair daalt. Gek genoeg stijgt de consumptie van américain preparé. Dat het gewoon om een verwerkte biefstuk van mindere kwaliteit gaat, weet men blijkbaar niet meer.’ Op lange termijn hangen er volgens hem gevaren vast aan de ongenuanceerde berichtgeving. ‘Die criminaliseert of demoniseert sommige bevolkingsgroepen. En dat is gevaarlijk.’

Als jurist bij de Belgische Dienst voor Buitenlandse Handel kent hij de internationale markt goed. Hij zou liever niet van anonieme buitenlandse concerns afhankelijk worden om in zijn voedselbehoefte te voorzien. ‘We leggen onszelf heel hoge normen op het vlak van voedselveiligheid op. Wat een goede zaak is. Maar door die doorgedreven controles leggen we soms problemen bloot die irrationele angstpsychoses tot gevolg hebben. Natuurlijk hebben ze in sommige landen nog nooit een gekke koe ontdekt. Ze hebben er ook nooit naar gezocht. Maar ondertussen moeten ze onze producten niet meer.’

Ondanks zijn kritische houding ten opzichte van de media vindt hij televisie op zich een prachtig medium. Hij zou trouwens graag eens berekend zien hoeveel procent van zijn totale kennis een mens uit televisie haalt. Maar vandaag kan hij alleen vaststellen dat tv een race to the bottom begonnen is en dat ergert hem. ‘Ze vinden altijd ideeën of concepten die nog platter zijn. Dat heeft natuurlijk met commercialisering te maken. Ze moeten scoren en daardoor is er maniakale aandacht voor afwijkende gevallen of afwijkende meningen. Maar in het kielzog van de nivellering volgen al snel de populisten en de demagogen.’ Soms voelt hij plaatsvervangende schaamte voor de ‘sukkelaars’ die omwille van de kijkcijfers voor de camera’s worden gehaald.

Een ander fenomeen dat hem verontrust is de not in my backyard-houding. ‘Geen fabriek, jeugdhuis of home voor gehandicapten in onze achtertuin, geen kippenkwekerij of asielcentrum in onze buurt. Zelfs een kraaiende haan kan niet meer. Waar komt dat vandaan? We worden blijkbaar almaar onverdraagzamer.’ En dat terwijl de wereld in een sneltempo mondialiseert. Zelf krijgt hij niet genoeg van internationale contacten en van de vreemde talen om hem heen. ‘Als men de Europese gedachte bij de bevolking ooit van de grond wil krijgen, kunnen dat soort contacten niet genoeg bevorderd worden. Er moet meer uitwisseling komen tussen studenten en professionelen. Ik ben ook Erasmusstudent geweest. Dat is enorm verrijkend. Je kijk op de wereld wordt er in ieder geval niet enger op.’

Peter vindt dat iedereen het recht heeft om op onze planeet van de ene plek naar de andere te trekken, ook om economische redenen. Hij wijst erop dat onze voorouders een eeuw geleden net hetzelfde deden. Maar dat het een complex thema is, realiseert hij zich maar al te goed. ‘Europa heeft voor zichzelf een uniek systeem van sociale zekerheid opgebouwd. En hoe verzoen je dat met het recht voor iedereen om zich te verplaatsen? Europa staat dan ook voor een verscheurend dilemma. Blijft het zich als een fort opstellen of zwakt het de sociale verworvenheden af? De toekomst zal het uitwijzen.’

S.I.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content