Frank Baumbauer is vol lof over Luk Perceval.
“De zorgvuldigheid waarmee Luk Perceval met teksten omspringt, herinnert me heel sterk aan de manier waarop Ingmar Bergman regisseerde.” Die opinie doet ertoe, want ze komt van Frank Baumbauer, intendant van het Deutsche Schauspielhaus Hamburg en een van de meest gezaghebbende stemmen in de Duitse theaterwereld. Baumbauer kent Bergman zeer goed. “Hij werkte lange tijd met mij samen in München en ik was gefascineerd door de manier waarop hij zijn acteurs in de geheimen van de tekst binnenvoerde. Zijn methode is vergelijkbaar met die van Perceval en het verbaasde me niet dat zoveel toneelspelers enthousiast de kans grepen om met hem aan ‘Schlachten’ te werken. Na meer dan vijftien jaar, waarin men vele nieuwe wegen uitprobeerde, is in het theater een vernieuwde belangstelling voor de tekst merkbaar. Het lijkt op een revival.”
Baumbauer heeft een neus voor talent. Hij ontdekte het fenomeen Christoph Marthaler in een … apotheek in Zürich. “Hij speelde daar klarinet, een nacht lang, heel mooi. Ik heb hem toen gevraagd om aan kleinere muzikale projecten te werken en na drie jaar begon hij met het echte regisseren. Dankzij hem hebben we parels als ‘Murcx’ en ‘Stunde Null’ kunnen zien.”
Een theaterexpert als Baumbauer moet geen moment naar zijn woorden zoeken om het werk en de stijl van Marthaler te definiëren. Met Perceval heeft hij het moeilijker. “Bij hem kan ik niet over een typische stijl spreken. Het heeft me altijd opnieuw verrast hoe hij de vorm telkens opnieuw met de inhoud laat evolueren. Daarnaast verbaast het me wat hij van zijn acteurs gedaan krijgt. Soms krijg je de indruk dat Blauwe Maandag en Het Toneelhuis alleen geniale acteurs heeft. Om het even welke opvoering je ziet, altijd is er die schitterende acteerprestatie. Het intrigeert me hoe Perceval erin slaagt om hen telkens dat zelfbewustzijn, die kracht en schoonheid bij te brengen. Ik ken zijn recept niet, maar ik vind wel dat het uitzonderlijke resultaten bekomt. Misschien is de belangrijkste kwaliteit van Perceval dat hij iets van het leven weet. Ook oudere acteurs kan hij dingen bijbrengen, ze inzichten verschaffen en ze verder brengen. Hij weet een beetje hoe mensen in elkaar zitten, hij onderkent hun sterktes en zwakheden. Hij is bovendien een goed psycholoog en pedagoog.”
Wat als Antwerpen Perceval om duistere politieke redenen het leven zo moeilijk maakt dat werken er voor hem onmogelijk wordt? “Ik engageer hem onmiddellijk, waar ik ook ben. Ik hoop natuurlijk dat hij het in Antwerpen nog enige tijd volhoudt, dat hij de druk kan weerstaan en zijn zenuwen het niet begeven. Zelf was ik intendant in München toen Franz-Jozef Strauss er minister-president was. Nog voor ik er goed en wel in dienst was en voor er één stuk was opgevoerd, wilde hij me er al uitgooien. Het ging hard tegen hard. Als Perceval Antwerpen opgeeft, komt er ongetwijfeld iemand die zich soepeler zal opstellen en zich aanpassen. Voor het theater in Vlaanderen zou dat een groot verlies zijn.”
Paul Goossens
