Karel heeft zijn zeg gehad, onze chef-Wetstraat heeft zijn zeg gehad, Pol, Pier en Klaas hebben hun zeg gehad, maar voor het echte verhaal bent u natuurlijk weer aangewezen op de laatste bladzijde. Wij hebben het over onze cover van twee weken geleden waarop Karel De Gucht uitschreeuwde dat een coalitie met de CD&V onmogelijk was, terwijl hij binnenin enkel beweerde dat ze moeilijk zou zijn. En moeilijk is niet hetzelfde als onmogelijk.
Om tien over zeven woensdagochtend hing Verhofstadt alweer in Berlare aan de telefoon, en anderhalf uur later stuurde Noël Slangen een door Karel ondertekend persbericht rond waarin de voorzitter excuses van Knack eiste. Onze chef-Wetstraat, tevens directeur-hoofdredacteur, bood hem die prompt aan waarna een ontroerde Karel bedankte voor de mooie foto en de prettige samenwerking die helaas door enkele intellectuele lichtgewichten in zijn partij, zoals de premier en zijn spin doctor, steeds weer in het gedrang wordt gebracht.
Nu hebt u zich ongetwijfeld zelf afgevraagd hoe het kan dat een partijvoorzitter een coalitie ‘moeilijk’ noemt, en dat een ernstig magazine als Knack dan op de cover zet dat ze ‘onmogelijk’ is. De waarheid, zoals vaak bij dit soort incidenten, is zo onnozel dat niemand ze durft te vertellen. Behalve wij, want in deze rubriek valt een onnozelheid meer of minder niet op. Spelen een rol in dit verhaal: Karel, Han Renard, de VVC MiMi, Rik Van Cauwelaert, en de gebroeders Van Rompuy.
We beginnen met de VVC MiMi, de Voorzitters Vrouwen Club Mine Mireille. Die Mine is Mine Dejaegere, de vrouw van CD&V-voorzitter Stefaan De Clerck en doorn in het oog van Karel De Gucht. Want sinds Mireille met Mine optrekt, heeft Karel werkelijk niets meer te vertellen ten huize Schreurs, waar hij tijdelijk onderdak krijgt. ‘Ik lig onder de sloef’, riep hij onlangs in Het Laatste Nieuws. Volgens Karel is het een kwestie van volwassenheid om dat als man te beseffen.
Wat is er nu gebeurd? Mine Dejaegere heeft Mireille tot het katholieke geloof bekeerd! Karel dacht dat hij dood viel. Het was hem al opgevallen dat er de laatste tijd zoveel kaarsen in huis stonden, maar in zijn naïviteit had hij gedacht dat Mireille eindelijk iets voor hem begon te voelen, en dat hem ten langen leste mogelijk toch de romantiek wachtte waarop hij zo lang had gehoopt. Het tegendeel was waar, en toen Karel op een dag haar Ducati voor de Sint-Maartenskerk in Berlare zag staan, ontstak hij in razernij tegen Mine Dejaegere en Stefaan De Clerck, die na het gsm-incident toch al niet zijn beste vriend was.
Regelrechte haat is het ondertussen, wat Karel voelt voor De Clerck, en dat bleek dan ook overduidelijk uit het interview in Knack. Daarin zei Karel, en u mag gerust zijn, als wij citeren is het letterlijk: ‘In Kortrijk voerde CD&V een fusie door van enkele katholieke ziekenhuizen en een OCMW-instelling. De echtgenote van De Clerck is voorzitster van die fusie. Het kan toch niet dat zij haar eigen katholieke moraal opdringt aan de hele streek. En wat die moraal betreft, heb ik trouwens mijn bedenkingen. Ze legt het potverdomme aan met zowat elke dokter uit haar ziekenhuis. Dat weet heel Kortrijk. En dan laat den andere zich nog betrappen terwijl hij scharrelt met Lynn Wesenbeek en Freya Van den Bossche. Zoudt gij met zo een dwaas een coalitie aangaan?’
Die laatste vraag was gericht aan Han Renard. Van de aanwezigheid van Patrick Martens, door onze chef-Wetstraat als chaperon meegestuurd, was Karel zich al lang niet meer bewust. En dat valt te verklaren. Wij begeven ons thans op glad ijs, maar wij hebben nog nooit in ons leven een vrouw gezien met een zo volmaakt figuur als Han Renard. Op onze redactie moet ze wat dat betreft alleen haar meerdere erkennen in Sus Van Elzen, chef-buitenland. Die is echt mannequin geweest. Maar Sus, specialist Midden-Oosten, werd afgedankt toen hij in een nauwsluitende tricot de catwalk wou opwandelen met een patronengordel om zijn middel en twee handgranaten in zijn kousen.
Toen Han Renard kwam binnenzweven op Knack ontstond daar meteen enige onrust. Die onmiddellijk de kop werd ingedrukt door onze chef-Wetstraat, maar dat verhaal zou ons te ver leiden. U kan zich inbeelden wat er plaatsgrijpt in de hormonenhuishouding van Karel De Gucht, door partijgenoten niet alleen op religieuze gronden ‘de bok’ genoemd, als iemand als Han tegenover hem plaatsneemt en de benen kruist.
De VLD-voorzitter pakte prompt uit met het haantjesgedrag dat hij privé heeft leren laten. En omdat ook Han niet erg onder de indruk was, zag Karel zich verplicht om sterker uit de hoek te komen dan verstandig was: ‘De kardinaal? Die kleine dikke met zijn korte beentjes? Een echte integrist. Als ik de kardinaal tegenkom, weet ge wat ik dan…’ Enzovoort. Als Karel thuis zo begint, wordt hij naar zijn kamer gestuurd, maar omdat het gunstig was voor het interview liet Han begaan. En De Gucht maar katoen geven: ‘Een coalitie met de CD&V? Met die hakkelaar uit Kortrijk? Maar Hanneke, als ik naar hem wijs, valt hij al omver van de schrik. Onmogelijk. Ik herhaal: impossible.’
De rest van het verhaal is simpel. Toen Han terug op de redactie kwam en om een quote voor de cover werd gevraagd, werd dat de beruchte: ‘Een coalitie met de CD&V wordt onmogelijk!’ Zoals het ook in het artikel stond en zoals Karel het had gezegd. Maar toen de gebroeders Van Rompuy die tekst ter controle nalazen, wat gebruikelijk is bij Knack, vonden ze dat toch wat ver gaan en veranderden ‘onmogelijk’ in ‘moeilijk’. Zonder zich te realiseren dat die uitspraak al op de cover stond. Het was dus de schuld van Herman Van Rompuy, maar dat konden we bezwaarlijk openbaar maken. ‘Ik neem het op mij’, sprak onze chef-Wetstraat, zoals steeds grootmoedig, en dat vonden wij allemaal best.
Karel De Gucht had eerst een recht van antwoord gevraagd, maar die eis werd gesmoord in één gouden zinnetje: ‘Hallo Karel? Han hier.’ Als Mireille Kwaad Bloed leest, hangt hij.
Koen Meulenaere
