De Anderlecht-affaire roept veel vragen op : de reconstructie van het onderzoek.
Zij hebben het lang kunnen stilhouden : Anderlecht, de met de club bevriende parketmagistraten in Brussel, de speurders van de gerechtelijke politie bij dat parket (GPP) en wellicht ook sommige sportjournalisten. Allemaal bekommerd om het geheim van het onderzoek en om de faam van de betrokkenen. Want, als de toenmalige Anderlecht-voorzitter Constant Vanden Stock tijdens de voorbije jaren miljoenen frank aan zwijggeld betaalde, dan is het misschien niet ondenkbaar dat hij wel degelijk iets te verbergen heeft. Ook al zouden Jean Elst en Renaat Van Aeken, de twee afpersers van de club, dan nog zo gewiekst de compromitterende bandopnames zelf gemonteerd hebben, zoals manager Michel Verschueren graag beweert : iets wat technisch onderzoek makkelijk kan uitwijzen.
Dit is echter maar een van de vele vragen in dit dossier.
Mocht de Brusselse GPP-commissaris Georges Marnette dit onderzoek niet zo persoonlijk behartigd hebben, dan zou het wellicht nog een tijd lang uit de media gehouden zijn. Marnette is de sectiechef van de combattieve afdeling Zeden en Drugs. Hij is echter vooral een vereenzaamde einzelgänger, met vaak intrigerende en soms dubieuze contacten. En dat wekt afgunst en wrevel. Al jaren.
Eind 1995 zit de aanslepende chantagezaak de top van Anderlecht duidelijk zo hoog dat hun advocaat Daniel Spreutels een jammerbrief stuurt naar procureur-generaal André Van Audenhove. Die brief volgt op een telefoontje van de secretaris-generaal van de voetbalbond, Alain Courtois zelf een gewezen substituut procureur des konings , met zijn vroegere collega, advocaat-generaal Jacques De Lentdecker, een van de naaste medewerkers van de procureur-generaal. Omdat hij niet bevoegd is voor dat soort klachten, wordt de brief overgemaakt aan de Brusselse eerste-substituut procureur des konings Chris Van Haecke. Hij is de magistraat die bij risicowedstrijden ter plaatse is, ook bij de thuiswedstrijden van Anderlecht present meldt en bovendien bevoegdheid draagt voor de aanpak van de zware criminaliteit. Het opsporingsonderzoek wordt vervolgens toevertrouwd aan GPP-commissaris Marnette, hoewel de materie niet meteen tot zijn specialiteit behoort. Als vertegenwoordiger van de GPP in de vergaderingen over de veiligheid bij bepaalde voetbalwedstrijden, is hij echter wel vertrouwd met de Anderlechttop. Hij kent Courtois en Verschueren en gaat voorzitter Constant Vanden Stock persoonlijk ondervragen. Alle betrokkenen zorgen voor de grootste discretie.
DE COMMISSARIS OP REIS
Intussen worden ook Jean Elst en Renaat Van Aeken aan de tand gevoeld. Zij stoppen prompt hun afpersing, maar het gerechtsdossier kan niet zo maar dicht. Er is immers een onderzoeksrechter geadieerd en zijn stoel wordt omwille van enkele benoemingen binnen de kortste keren door drie opeenvolgende collega’s bezet. Zo komt het dat het Anderlecht-onderzoek niet rond geraakt. Eind 1996 blijken zelfs bijkomende onderzoeksdaden nodig.
Intussen is commissaris Marnette, die zich over de schouders van zijn speurders om dit onderzoek blijft bekommeren, midden oktober met zijn vrouw en met Anderlecht naar het Portugese Guimaraes gereisd voor een Europese bekerwedstrijd van de Brusselse ploeg. Daarover door ons ondervraagd, verklaarde hij dat zij hun biljetten wel degelijk zelf betaalden : ?Het enige voordeel dat ik genoot was bij de directie aan te zitten en goeie zitplaatsen te hebben. Ne cherchez donc pas midi à quatorze heure.? Geen spijkers op laag water zoeken, dus.
Sommigen denken daar blijkbaar anders over en vinden dat commissaris Marnette andermaal te ver ging. Want er is meer. Het Vast Comité van Toezicht op de Politiediensten pluist uit hoe Marnette eind vorig jaar het (intussen doodgelopen) onderzoek naar pedofiele activiteiten van vice-premier Elio Di Rupo (PS) op gang bracht. In dit verband probeert het Hoog Comité van Toezicht te achterhalen hoe twee processen-verbaal van Marnettes equipe werden gelekt. Op 17 februari werd de commissaris ook nog eens in de Commissie- Dutroux aan de schandpaal genageld door commissaris Eddy Suys van de Nationale Brigade van de GPP. Die verweet Marnette onder meer het onderzoek naar de handel en wandel van Michel Nihoul te dwarsbomen. En nog minder fraais.
Dit alles wordt nu door de Algemene Inspectie van de Gerechtelijke Politie onderzocht. Commissaris Marnette probeert alles zo goed mogelijk te weerleggen, maar heeft in de geruchtenstroom waarin hij dreigt te verzuipen, nu ook Anderlecht meegesleurd. Dat was nu net niet de bedoeling.
Frank De Moor
