Dames en heren, het is met grote trots dat uw dienaar het woord tot u richt, en u allen uitnodigt op de feestelijke gebeurtenis van het komende weekend : Oud-Heverlee wordt kampioen. Inderdaad, het seizoen is nog lang, de bal steeds rond, en toch is het al zover. Winst tegen Lorrain Aarlen, en een klein beetje eerlijkheid bij de andere uitslagen, en de Zwarte Duivels hebben wiskundige zekerheid over de titel in vierde klasse D.
En nu heeft Louis Tobback in veel papjes een vinger, en nu mag er zoveel Agustageld naar de SP-afdeling Leuven zijn gevloeid als water door de Po, aan de wetten van de rekenkunde is zelfs mijnheerke Louis onderworpen. Zoals bij de vorige verkiezingen duidelijk is aangetoond.
Lezers van Kwaad Bloed kennen de voorgeschiedenis. Stade Leuven, dat is Louis Tobback. Die bij het begin van zijn zesjarige dictatuur over de stad een spoedige promotie naar tweede, eerste en de Champions League in het vooruitzicht stelde. Dat was vier maanden voor Stade naar vierde zakte. De Zwarte Duivels daarentegen, dat is de volksclub van de goedmoedige voorzitter Henri Kumps, en de niet alleen democratisch verkozen maar ook democratisch regerende burgemeester Albert Vandezande. Beruchte vetes als tussen Antwerp en Beerschot, AC en Inter, Atletico en Real, of Celtic en de Rangers, zijn allemaal klein bier vergeleken bij de rivaliteit tussen Oud-Heverlee en Stade Leuven.
Vooral tijdens het vorige seizoen was de naijver groot. De Zwarte Duivels stonden toen negenentwintig van de dertig speeldagen aan de leiding en werden pas op de allerlaatste dag alsnog gepasseerd door het Dendermonde van den Bats en Marc Verwilghen. Daarachter zag heel Oud-Heverlee het kwade genie van mijnheerke Louis. Paars-groen dateert van toen. Veel scheidsrechters uit die periode werken nu trouwens bij de Leuvense stadsdiensten. Dendermonde staat inmiddels allerlaatste in derde, met liefst twintig punten achterstand op de voorlaatste. Won twee keer, waarvan toevallig één keer tegen het Sint-Niklaas van Freddy Willockx. Dat gesjoemel, dat zit die socialisten in de genen.
Voor Oud-Heverlee kwam de slag hard aan. Maar na een week getreur bij Sonja in café Genenhoek, waar het aangenaam treuren is, besloten de Duivels niet bij de pakken te blijven zitten. Jean-Pierre Van de Velde werd als trainer ingehaald! De meest onderschatte oefenmeester in België. Ex-Anderlecht en ex-Standard, niet toevallig één en twee in de eerste klasse.
Voorzitter Kumps vatte in augustus zijn befaamde openingstoespraak als volgt aan: ‘Wij hebben vorig seizoen fouten gemaakt.’ Dat kon alvast niemand tegenspreken. ‘Dit jaar zijn die van de Stade favoriet’, haalde hij daarna handig de druk van zijn ploeg weg. Briljante zet, typisch Oud-Heverlee. In Leuven vonden ze dat ook, dat zij favoriet waren. ‘Goed voor mijn herverkiezing op 8 oktober’, schreef mijnheerke Louis in zijn geheime dagboek.
Wij gaan hier het hele seizoen niet voor u opsommen. Maar weet dat de derby in Leuven op 1-1 eindigde, wat Stade vooral dankte aan de flitsen van Marchal, die eerder bij Tobback de deur op zijn neus en de hond aan zijn broek had gekregen. Marchal komt overigens van Oud-Heverlee. De terugmatch draaide uit op een 4-2 triomf voor de Duivels. Vier goals van Gunther Huyghebaert. Luie speler, zeggen ze soms. Maakte bij Korbeek-Lo in zes seizoenen 170 doelpunten. Luie speler, mon oeil. Gunther mocht alleen meedoen omdat Bart Hendrickx geschorst was. Om maar te schetsen wat een offensieve weelde er, ook na het vertrek van Jo Szombathy, heerst aan de Korbeekdamstraat.
Oud-Heverlee was gelanceerd. De week nadien: 0-9 op Sambreville. Het gevreesde Sambreville, waarvan sommige ploegen niet meer zijn weergekeerd. Vijf goals van Bart Hendrickx. Wat een weelde, wat een weelde. Datzelfde weekend speelde Leuven zijn op een na slechtste thuismatch uit de op dat vlak nochtans goed gestoffeerde geschiedenis: 0-0 tegen Couvin. De slechtste volgde twee weken later: 1-2 tegen Racing Jet. Terwijl Oud-Heverlee, u zult denken dat wij hallucineren, met 0-7 in de modder van Walcourt ging winnen.
Dit scenario herhaalde zich week na week. Stade begon zelfs illegalen op te stellen: 5-0 forfait op Lambusart. Van de leden van het Sportcomité die deze beslissing goedkeurden, zijn er inmiddels vier overleden en drie met onverklaarbare aandoeningen in het ziekenhuis opgenomen. In Gasthuisberg! Bij Stade zat het er elke week bovenarms op. Kapitein Hans Jordens, tien jaar het beste van zichzelf gegeven voor zijn club, werd naar de reserven gestuurd. Zoals eerder ook Gerrit Lekeu en Rafke Pauwels werden buitengewerkt. Binnenkort misschien de grote vedette Jean-Pierre Custers.
Dit alles op bevel van technisch directeur Werner Helsen en trainer Donato Lallo, twee mannen van wie verteld wordt dat ze hun orders rechtstreeks uit het stadhuis ontvangen. Voorzitter Richard Keustermans zag het vertwijfeld aan. Keustermans is een welgestelde garagehouder, die door mijnheerke Louis verplicht wordt om alle rekeningen van Stade te betalen. Op straffe van een gemeentelijke heffing op autotoonzalen.
Oud-Heverlee van zijn kant stoomde rustig door, is de enige ploeg in de hogere afdeling die geen enkele wedstrijd verloor, en volgend weekend is het mogelijk zover: champagne. Patricia Ceysens is eregenodigde. Bij de Zwarte Duivels hebben ze namelijk besloten dat de vete met Stade tot niets leidt, en willen ze met de nieuwe burgemeester over samenwerking onderhandelen. Echte samenwerking dan, wat niet hetzelfde is als de Leuvense Entente die mijnheerke Louis heeft opgericht.
Elke jonge snaak die daar blijk geeft van enig talent, moet zich de dag nadien met zijn ouders aanmelden op het Leuvense politiekantoor, alvorens in het stadhuis te worden binnengeleid in de imposante zaal waar het stoeltje en het bureautje van mijnheerke Louis staan. Daar is het tekenen voor Stade, of uitgesloten worden van alle sociale voorzieningen van Leuven.
Koen Meulenaere
