‘De arrogantie van Ecolo in de hoofdstad is soms toch stuitend.’ Het zinnetje was een citaat van een minister uit de nieuwsbrief van politiek commentator Wouter Verschelden, en het was off the record. Alleen Wouter Verschelden weet wie het precies heeft gezegd, en de minister natuurlijk.

Off the records zijn een nuttige truc in de journalistiek die door veel journalisten wordt gebruikt. Offs geven journalisten en hun lezers sneller zicht op spanningen binnen een regering of partij dan als we alleen zouden afgaan op wat politici in interviews of in – hoe schattig – persberichten zeggen. Aan de andere kant zorgen zulke citaten er soms voor dat het belang van menselijke relaties wat wordt overdreven.

Vreemd is ook dat offs als geloofwaardiger worden beschouwd dan alles wat op band wordt gezegd. Alsof mensen alleen anoniem durven te zeggen wat ze anders voor zichzelf moeten houden, terwijl het natuurlijk net makkelijker is om te liegen als je naam er niet bij staat. Precies op zulke momenten worden de ordinairste beschuldigingen geuit, de wildste geruchten voor waar doorverteld en de kleinzieligste frustraties geventileerd. Off the records met journalisten zijn voor politici wat anonieme commentaren op krantenfora voor de gewone man zijn: ‘Roept u maar, het is toch niet “voor echt”.’