In 1994 besluiten studenten van het Conservatorium Antwerpen een repertoiregezelschap te vormen. 20 jaar later vieren De Roovers – vernoemd naar Friedrich Schillers Der Rauber – hun verjaardag met een reprise van Arthur Millers Van de brug af gezien.
Waarom net dat stuk?
LUC NUYENS: Omdat Van de brug af gezien een magistrale tekst is. Een Griekse tragedie van nu, over een Italiaanse familie van immigranten in New York. Ook omdat 2014 in het teken staat van vijftig jaar migratie kozen we dit stuk. Bovendien viert ook de Zomer van Antwerpen zijn twintigste verjaardag en in 2004 herwerkten we in opdracht van het festival dit stuk tot onze eerste locatievoorstelling. We speelden in de haven. De speelreeks werd toen abrupt afgebroken door een brandend schip. De mensen die het stuk toen misten, krijgen nu een herkansing.
Wordt locatietheater belangrijker in de toekomst van De Roovers?
NUYENS: Locatietheater daagt je uit om rekening te houden met de ruimte en met de omgeving. Het is meer zoals het ‘echte’ leven, het onverwachte ligt er constant op de loer. Bovendien bereik je er een ander publiek mee. Het is een welkome afwisseling.
Wat heeft jullie twintig jaar samengehouden?
NUYENS: Wat houdt een koppel samen? (Lacht) Precies dat zoeken naar afwisseling. We geven elkaar veel vrijheid, maar komen na een film- of televisieavontuur steeds weer bij elkaar terug, om te praten over de wereld en welke teksten we willen lezen en spelen om die wereld beter te begrijpen. Onze eerste voorstellingen speelden we tijdens Het Salon, een initiatief van Sam Bogaerts bij het NTG (nu NTGent). Hij daagde ons uit om élke week een nieuwe voorstelling te maken. Wat een leerschool! We leerden de juiste vragen te stellen – zoals ‘wat zegt deze tekst over onze tijd?’ – om nieuw leven in een repertoiretekst te blazen.
De wereld is veranderd, het repertoire niet. Waarom het dan toch nog opvoeren?
NUYENS: Die repertoireteksten zitten vol literaire schoonheid en levenswijsheid die inzicht geeft in de samenleving. Met het ouder worden, besef je wel hoe onvolmaakt het theater is, maar realiseer je je ook de grote kracht van het medium. We hebben minder energie, maar we zijn nog even zot en gedreven als toen we in Het Salon logeerden. (Lacht) Nu spelen we Van de brug af gezien, maar aan tafel praten we over onze bezorgdheid over de wereld. Dat rebellen verhinderen dat reddingswerkers hun werk doen, bijvoorbeeld, stuit ons zo tegen de borst dat we Aischylos’ Oresteia – een stuk over de oorlog -weer opvoeren.
Het wordt een politiek seizoen.
NUYENS: Het wordt vooral een ‘verjaardagseizoen’ waarin we tonen wie we zijn: een repertoiregezelschap dat nieuw en bestaand werk binnen en buiten het theater brengt. We sluiten dit seizoen ook onze ‘crisistrilogie’ af met Alsemkomt, naar Eugene O’Neills The Iceman Cometh. Het stuk speelt zich in een café af. Dat wordt onze échte verjaardagsproductie. Met veel gastacteurs, Mauro Pawlowski op gitaar én ondanks alle bitterheid ook hoop voor de wereld.
www.deroovers.be
Els Van Steenberghe
