Acht laatstejaars trokken met het Antwerpse vredesinitiatief Derde Partij voor een week naar Israël en Palestina. Sarah S. was een van hen.
Bij het begin van het voorbije schooljaar kregen Antwerpse laatstejaarsscholieren de kans om een brief te schrijven met daarin hun motivering waarom ze graag naar Israël en Palestina zouden trekken. Uiteindelijk hoefde er geen verdere selectie te gebeuren, want slechts acht leerlingen toonden interesse. Sarah., die eind juni afzwaaide met een diploma Handel op zak, was een van hen. ‘Ergens is het wel te begrijpen dat er weinig mensen staan te springen voor zo’n reis. Israël en Palestina zijn nu eenmaal een oorlogsgebied en het was de eerste keer dat de reis geor-ganiseerd werd.’
Wat heeft op jou de diepste indruk nagelaten?
Sarah S.: De Palestijnse en Israëlische organisaties die we opgezocht hebben en die ondanks de bijzonder moeilijke situatie vol overtuiging blijven geloven in een vredevolle oplossing voor het conflict. We hebben ook gezien dat er nog altijd voortgebouwd wordt aan de scheidingsmuur én hoe de Palestijnen aan de checkpoints als dieren behandeld worden. In de gastgezinnen ontmoetten we leeftijdsgenoten die al in de gevangenis hadden gezeten omdat ze weigerden hun legerdienst te vervullen. Dat zijn heel sterke jongens en meisjes. Hun ouders hebben vaak liever dat ze gewoon naar het leger gaan om problemen te vermijden. De meeste Israëli’s zijn ook echt bang dat hun land zal worden aangevallen en vinden die legerdienst dus hoogstnoodzakelijk.
De vredesactivisten vormen een zeer kleine minderheid. Begrijp je dat de overgrote meerderheid van de bevolking nog steeds kiest voor het conflictmodel?
Ik begrijp de grieven en argumenten van beide zijden. De Joden hebben in hun geschiedenis enorm veel leed meegemaakt. Het is logisch dat ze een plek willen waar ze rustig kunnen leven. En volgens hun geloof is Israël het beloofde land. Maar de Palestijnen woonden daar al. Die vinden het dus onrechtvaardig dat ze plaats moesten ruimen. Er is hoe dan ook maar één oplossing: dat beide kampen water bij de wijn doen. Maar om te begrijpen waarom zo veel mensen niet bereid zijn toegevingen te doen, moet je het gebied bezocht hebben. Dan merk je niet alleen hoe dicht die beide gemeenschappen bij elkaar wonen, maar ook dat ze elkaar totaal niet kennen. Ze hebben geen enkel contact met elkaar. Het enige wat ze over elkaar weten, vernemen ze via de media. En die berichtgeving is erg gekleurd. In de Israëlische media worden de Palestijnen steevast afgeschilderd als terroristen. En zenders waar de Arabieren naar kijken, zoals Al Jazeera, zijn erg pro-Palestijns. Ik zie dat ook in mijn eigen vriendenkring in Antwerpen. De meesten kijken naar Al Jazeera en zijn zeer pro-Palestijns. Ze voelen zich met hen verbonden.
Je bent zelf van Marokkaanse oorsprong. Aan welke kant sta jij?
Ik kies niet meer voor één kant. Ik heb begrip voor beide groepen. We moeten gewoon diegenen ondersteunen die daar vrede willen.
INFO:HTTP://3RDPARTY.CANALBLOG.COM/
Hannes Cattebeke
