GUIDO VAN MEIR. Literatuur kan soms op een interessante manier gedateerd zijn. Dat geldt voor “De eerste Wonderboy peperbak” en “De volksgerilja”, twee wonderlijke teksten van Guido van Meir uit de late jaren zestig, vol nonsensikale – maar daarom niet gratuite – humor over de studentikoze en links-alternatieve marge in het België van toen. Van Meir hanteert een huisbakken progressieve spelling en een licht psychedelische structuur – gedateerd dus, maar voor hetzelfde geld kan men nu zeggen dat vorm en inhoud perfect samenvallen. Beide teksten werden nu gebundeld in een nieuwe, conventionele uitgave. Tevoren leidden ze een meestal marginaal bestaan; helaas is de summiere bibliografische informatie daarover op de achterflap onvolledig (Houtekiet, 595 fr.).
LULU WANG. De Nederlands-Chinese schrijfster Lulu Wang schreef met de roman “Het lelietheater” een ware bestseller. Van haar verscheen nu “Brief aan mijn lezers”, het nauwelijks verhulde verhaal van dat plotse succes, waarin zij zichzelf als Xiang opvoert. Het is vooral een wat tuttig promotieboekje, met daarin nog Wangs bibliografie, de lijst van de interviews die ze toestond, haar Internetadres etcetera (Vassallucci, 200 fr.).
NEDERLANDS.Frank Jansen en Liesbeth Gijsbers bundelden in “Kris kras door het Nederlands” een reeks artikels uit het uitstekende tijdschrift Onze Taal. De helder geschreven bijdragen hebben vooral oog voor het levende, alledaagse Nederlands, met name voor de veranderingen daarin en voor het taalgebruik van bepaalde sociale of professionele groepen. In het verlengde daarvan rijst geregeld de vraag naar de te hanteren normen: mag het of mag het niet? (Sdu/Standaard, 550 fr.).
NIETZSCHE. In de mooie reeks heruitgaven van het werk van Friedrich Nietzsche verscheen als vierde deel “Morgenrood”. Deze “gedachten over de morele vooroordelen” bestaan uit 575 aforismen, waarin Nietzsche zowel de kluisters van de moraal bekritiseert als de bevrijding daaruit bezingt (De Arbeiderspers, 990 fr.).
BALLINGEN. Schrijvers beweren wel eens dat hun vaderland is waar ze schrijven. Natuurlijk is het omgekeerd: ze schrijven om zich een “thuis”, ja, een identiteit te zoeken. Dat schemert ook door in het jongste nummer van het tijdschrift Deus ex Machina, dat gewijd is aan het thema ballingschap. (Antwerpse Steenweg 118, 9100 Sint-Niklaas, 250 fr.).
M.R.
