GRAFZERKEN. Stefan Brijs, die vorig jaar debuteerde met een roman, “De verwording”, stelde een nieuw boekje samen met acht essays op het literaire spoor: “Kruistochten”. Hij ging de graven opzoeken van acht Vlaamse schrijvers, van Jan Emiel Daele tot Karel van de Woestijne, over Maurice Gilliams, Georges Hebbelinck, Richard Minne, Norbert Edgard Fonteyne, Gustaaf Vermeersch en Paul Kenis. Hun graven zijn verwaarloosd, te klein of reeds geruimd, tot wanhoop en verbijstering van de jonge schrijver die de toekomst voor zich ziet (Atlas, 700 fr.).
THE LOW COUNTRIES. De Vlaams-Nederlandse Stichting Ons Erfdeel mag zich van minister-president Luc Van den Brande “cultureel ambassadeur” noemen. Zo’n titel moet je verdienen natuurlijk. Met het fraai vormgegeven jaarboek “The Low Countries” wil de Stichting de Angelsaksische wereld laten kennismaken met de lage landen aan de Noordzee. De zesde editie bevat – onder veel meer – artikelen over het Nederlandse poldermodel, justitie in België, kunst en cultuur, en een bijdrage van de Oxford-promovendus Frank Vandenbroucke over de hervorming van de Belgische sociale zekerheid (1500 fr., te bestellen bij Ons Erfdeel, Murissonstraat 260, 8930 Rekkem).
DALLAS. 1963 was een dramatisch jaar. Niet alleen werd de keizer van Herentals in het wereldkampioenschap te Ronse geniepig voorbijgesprint door Benoni Beheyt (waar wás u toen?), in Dallas werd ook nog eens de Amerikaanse president John F. Kennedy vermoord. Over de “misdaad van de eeuw” zijn honderden boeken geschreven. De Vlaming Paul De Bruyn voegt er nog een aan toe “omdat de vijfendertigste verjaardag van deze gebeurtenis een betere aanleiding is dan de achtentwintigste, en omdat de waarheid zoveel geweld is aangedaan, dat ze bijna niet meer te vinden is”. Voor de liefhebbers: “Kennedy’s rendez-vous met de dood” (Icarus, 795 fr.).
PLEZIERDICHTER. Zijn eerste versje schreef hij op zesjarige leeftijd. “Het varken is bekend/ om zijn knortalent.” De “grootmeester van het light verse”, Kees Stip, is inmiddels vijfentachtig geworden. Om dat te vieren, bundelde zijn uitgever een aantal van zijn aforismen, persiflages, dierenrijmpjes en puntdichten onder de toepasselijke titel: “Kees Stip. Geen Punt”. Onpretentieuze poëzie van iemand die eigenlijk het liefst een verdrietdichter had willen zijn. Maar ja, het leven is geen lolletje (Bert Bakker, 595 fr.).
P.P.
