In 1956 kreeg Marokko als een van de eerste Franse koloniale gebieden in Afrika zijn onafhankelijkheid. Spanje mocht wel het protectoraat over de havensteden Ceuta en Melilla behouden. Deze twee steden liggen ruim tweehonderd kilometer van elkaar verwijderd en hebben samen een bevolking van zo’n kleine 200.000 inwoners op een oppervlakte van amper eenendertig vierkante kilometer.
Spanje heeft weinig genoegen beleefd aan het behoud van de twee steden. Ze zijn van bij het begin een gegeerde basis geweest voor smokkelaars van mensen en goederen. Voor de vele tienduizenden Afrikanen die sinds het begin van de eeuw naar Europa wilden emigreren, was het overschrijden van de grens in Melilla of Ceuta de laatste etappe. Om de vluchtelingenstroom in te dijken hebben de Spaanse autoriteiten om beide steden heen metalen omheiningen van zo’n kleine twintig meter lang gebouwd met bovenop rollen prikkeldraad. Aanvankelijk was de omheining drie meter hoog, vandaag gaat het om zes meter. Van bij het begin hebben de vluchtelingen geprobeerd om over de omheiningen heen te klauteren. De laatste jaren zijn er zelfs geregeld massale uitbraakpogingen geweest, die aan heel wat migranten het leven hebben gekost.
